پریسا اسدی چافجیری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
فریده نقدی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین؛ متخصص محیط زیست منطقه آزاد تجاری و صنعتی ارس،آذربایجان شرقی
اکبر نیکخواه - استاد فرابرجسته گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان

هدف این پژوهش، تعیین آثار مطلوب و نامطلوب جغرافیایی، زیست محیطی وگردشگری نوار ساحلی و بررسی چگونگی طراحی و سیاست گزاری های بهینه مطابق با الگوهای پسامدرن توسعه پایدار بود. برای نخستین بار و از منظر پسانوگرا، مختصات نوارهای ساحلی و ارتباط آن با دانش طراحی شهری به شیوه های قیاسی و استقرایی تبیین شد. روش شناسی پژوهش مبتنی بر تجزیه و تحلیل جایگاه، اصول و مبانی توسعه پایدار،بوم شهر و سبزراه به عنوان بستری برای انتظام بخشی به فرآیند پسامدرن طراحی نوارهای بهینه ساحلی بود. لذا، خاستگاه، اهداف، چشمانداز و انتظارات از این فرایندها تشریح شده است. نتایج نشان داد که با توجه به عرض مطلوب ساحل رودسر و فاصله کافی بین مکان سکو و لبه آب، لازم است تسهیلاتی برای استقرار نیمکت، ساباط و ظروف و تجهیزات بازیافت طراحی گردد. از طرفی، مسیری برای عبور دوچرخه، مکانی برای اسکیت، و تسهیلاتی جهت رفاه معلولین در نظر گرفته نشده است. همچنین، ضروری است فضای سبز کافی در سمت جنوبی سکوها طراحی شود. با توجه به این که بوم شهر و سبزراه اجزای ریزتری از طراحی پایداراند، مهم ترین اصل حفظ و بازیابی محیط طبیعی در طراحی و ساماندهی نوارهای ساحلی، به حداقل رساندن تغییرات ناهنجار در آن است. به لحاظ تکاملی، شهروندان برای گریز از دغدغه های شهری و صنعتی و پیوستن به اصل خود یعنی طبیعت، به چنین مکان هایی با شیوه های طراحی پسامدرن، نیازمند می باشند. بدینسان، توجه به ویژگی های تکاملی نظام های طبیعی یعنی تنوع مطلوب و تعادل مانا، اتخاذ سیاست های بهینه در طراحی نوارهای ساحلی، حائز اهمیت فراوانی است. بهینه سازی بوم شهر و سبزراه از مؤثرترین روش های اقتصادی برای کاهش آلودگی های شهری -صنعتی، احیای محیط زیست، و اغنای منابع طبیعی و انسانی در دست یابی به توسعه شهری پایدار در عصر پسامدرن به شمار می رود.

نوار ساحلی، توسعه پایدار، بوم شهر، سبزراه، پسامدرن