مجتبی شعیبی - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

در چند دهه اخیر با تغییرات شگرف در شیوه زندگی، در ساختار محلات نیز تغییرات اساسی ایجاد شده است. در این میان با مطرح شدن دیدگاه های توسعه محله ای پایدار به عنوان دیدگاهی که حل مشکلات کنونی شهرها و زندگی شهری را در گروه بازگشت به مفهوم محله می داند، می توان با استفاده از نیروهای توانمند درون زا و سرمایه های اجتماعی موجود در آن به حل مشکلات موجود پرداخت. ساختار فضای محلات مجموعه ای مرکب از فعالیت ها و تعاملات اجتماعی کارکردها و عناصر کالبدی شاخص و همچنین شریان های ارتباطی و فضاها یا عرصه های عمومی است. این ساختار، شبکه فضایی به هم پیوسته ای را تشکل می دهد که به عنوان رشته ارتباط دهنده محلات به رده بالاتر کالبدی، یعنی منطقه و در نهایت شهر، حیات و سرزندگی را به آنها منتقل می کند. فضاهای عمومی محله تبلور فعالیت های اجتماعی هستند. این مجموعه شالوده سازمان فضائی- کالبدی در سطح شهر واجزای آن را تشکیل داده و بیانگر ویزگی های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و به عبارتی بیانگر هویت آن جامعه می باشند. هدف از این پژوهش بررسی ابعاد اجتماعی توسعه پایداردر توسعه پایدار محلی می باشد. روش تحقیق از نوع اسنادی- تحلیلی است. برای دستیابی به اطلاعات از نوع روش های کتابخانه ای، مطالعات و بازدیدهای میدانی و مصاحبه عمیق در سطح محله در محدوده ناحیه 2 منطقه 8 شهرداری تهران استفاده شده است. در نهایت اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS پردازش گردید. نتایج حاصل از تحقیق نشان دهنده آن است که مناسبات اجتماعی محله جز در مواردی چون تأمین امنیت اجتماعی از شاخص های پایداری فاصله دارد.

توسعه پایدار، توسعه پایدار شهری، محله محوری