محمد باقر آقاجانلو - دانشگاه بوعلی سینا همدان
جواد جعفری - دانشگاه تبریز
علی اکبر سبزی پرور - دانشگاه بوعلی سینا

یکی از مهمترین مسائل پیش روی مطالعات اقلیمی، شناخت مناسب و دقیق از وضعیت اقلیم در مقیاس منطقه ای بخصوص درمناطقی مانند ایران است که در آن، پارامترهایی نظیر بارندگی، تبخیرتعرق و خشکی از تغییرات مکانی و زمانی بالایی برخوردار است. جهت مطالعه توزیع مکانی خشکی کشور ایران در دوره زمانی 2100-2071 مقادیر شاخص خشکی تحوت سناریوی A2 در دوره های پایه 1990-1961 و آینده 2100-2071 محاسبه گردید و نقشه های توزیع جغرافیایی شاخص خشکی و میزان تغییرات آن تهیه و مورد بحث قرار گرفت. طبق نتایج بدست آمده، مقادیر شاخص خشکی در سطح 0 تا 90 درصد افزایش را نشان می دهند. بیشترین مقادیر شاخص خشکی برای عرضهای جنوبی پیش بینی گردیده است و مناطق شمالی منطقه مورد مطالعه تغییرات کمتری نشان می دهند. همچنین بر اساس شبیه سازی مدل، در دوره آماری 2100-2071 بیش از 75 درصد از مساحت کشور دارای اقلیم خیلی خشک و فوق خشک خواهد بود در حالی که وسعت اراضی مرطوب به حدود 2 درصد از مساحت کشور کاهش خواهد یافت.

سناریوهای انتشار، مدل های اقلیمی دینامیکی، مدل RPECIS، شاخص خشکی