محمود احمدی - استادیار گروه آب و هواشناسی، دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مهدی نارنگی فرد - دانشجوی دوره دکتری آب و هواشناسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
مهدی محمودآبادی - دانشجوی دوره دکتری آب و هواشناسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

یکی از مسائل مهم در شهرهای که با رشد فزاینده جمعیت روبه رو هستند، چگونگی محاسبه تغییرات کمی و کیفی کاربری‌های شهری و نحوه پراکنش تراکم جمعیت در پهنه شهر است. پایش این تغییرات با به‌کارگیری فنون سنجش از دور در شهر شیراز که در طی چند دهه اخیر به علت رشد لگام گسیخته با مهاجرت بی رویه جمعیت مواجهه است از اهمیت بالای برخوردار است. بدین منظور از تصاویر چند زمانه ماهواره لندست سنجنده TM به تاریخ: 30 ژوئن سال 1986 و 15 جولای سال 2010 و سنجنده ETM+ به تاریخ: 10 ژوئن سال 2006، با اعمال خوارزمیک بیش ترین شباهت، طبقه بندی نظارت شده در محیط نرم افزار ERDAS IMAGING جهت آشکارسازی تغییرات کاربری استفاده گردید. نتایج بیانگر رشد 148 درصدی بافت مسکونی در برابر رشد تنها 38 درصدی پوشش گیاهی در سطح شهر می باشد. با بررسی روند تغییرات کاربری طی دوره آماری روند کاهشی برای کاربری بایر (کاهش 132 کیلومتر مربع) و در مقابل کاربری شهری (افزایش 139 کیلومتر مربع) قابل مشاهده می باشد. همچنین منطقه هشت با 14640 نفر در کیلومتر مربع بیش ترین و منطقه نه با 3637 نفر در کیلومتر مربع کم‌ترین میزان تراکم جمعیت را در شهر شیراز به خود اختصاص داده اند. میزان جمعیت نیز طی دوره 55 ساله از سال 1335 تا 1390 از 170659 به 1549453 نفر افزایش یافته است که افزایش 1378794 نفری را نشان می دهد.

تغییرات کاربری، طبقهبندی نظارت شده، ماهواره لندست، شیراز