کریم سلیمانی - استاد مرکز RS & GIS دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ص.پ. ۵۷۸ ساری- مازندران
مهوش غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

زمین لغزش به عنوان یکی از مخاطرات مهم طبیعی سالانه موجب خسارات فراوان مالی، جانی و تخریب منابع طبیعی میشود. پهنه نوار خزر جنوبی با تاثیر پذیری از توده آبی دریای مازندران همواره شاهد رخدادهای لغزشی در نواحی سکونتگاهی به ویژه جاده های ارتباطاطیمی باشد. در پژوهش حاضر به منظور مدل سازی و تهیه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش درمحدوده جاده ساری -کیاسر از دو مدل فازی گاما و روش نسبت فراوانی (FR) استفاده شده است. نقشه زمین لغزش موجود و فاکتورهای مرتبط با زمین لغزش ( 17 فاکتور) برای محدودهجاده ساری-کیاسر در شمال ایران فراهم گردید. دادههای 105 زمین لغزش رخ داده در اینمنطقه براساس عکس های هوایی 1:25000 و مطالعات میدانی جمع آوری گردید. داده هایزمین لغزش به صورت تصادفی به دو گروه 80 درصد برای مدلسازی و تهیه نقشه پهنه بندیخطر زمین لغزش و 20 درصد برای اعتبارسنجی تقسیم می شود. متعاقبا مدلهای مذکور جهتتهیه نقشه خطر زمین لغزش استفاده شد. نتایج اعتبار سنجی نقشه های پهنه بندی خطر زمینلغزش به وسیله نرخ موفقیت و پیش بینی به صورت درصد مساحت زیر منحنی تجمعی انجامشد. نتایج اعتبارسنجی نشان میدهد که نرخ موفقیت مدلهای نسبت فراوانی و فازی گاما به ترتیب 92/05 درصد و 91/05 و نرخ پیش بینی به ترتیب 92/73 درصد و 89/04 درصد می باشد. این نتایج نشان می دهد که مدل نسبت فراوانی نسبت به مدل فازی گاما قابل بالاتری راداراست.

زمین لغزش، پهنه بندی خطر، فازی گاما، روش نسبت فراوانی، جاده ساری- کیاسر