کاظم ستاری سفیدان جدید - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
احمد برجعلی - دانشیار گروه روان شناسی بالینی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
حمید پورشریفی - دانشیار گروه روان شناسی دانشگاه تبریز

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش هوش هیجانی در افزایش مؤلفه های امید، تاب آوری و خودکارآمدی، سرمایه روان شناختی فرزندان جانباز می باشد. بدین منظور تعداد 119 نفر از دانش آموزان جامعه هدف که در سال تحصیلی 94-93 مشغول تحصیل بودند، توسط آزمون های امید اشنایدر، تاب آوری کانر و دیویدسون و خودکارآمدی شرر مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس از 74 دانش آموزی که نمره پایینی داشتند، تعداد 28 نفر، به طور جایگزینی تصادفی در 2 گروه کنترل و آزمایش قرار داده شدند. آموزش هوش هیجانی در 8 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد و پس از پایان مداخله مجدداً آزمودنی ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس، نشان داد که آموزش هوش هیجانی 74 درصد تغییرات مؤلفه امید را تبیین می کند. و همچنین آموزش هوش هیجانی 69 درصد تغییرات مؤلفه تاب آوری و 78 درصد تغییرات مولفه خودکارآمدی را تبیین می کند. به عبارت دیگر بین میانگین نمره امید، تاب آوری و خودکارآمدی پس آزمون گروه آزمایش با گروه کنترل، تفاوت معنادار وجود دارد و این بیانگر اثر بخشی آموزش هوش هیجانی در افزایش مؤلفه های امید، تاب آوری و خودکارآمدی سرمایه روان شناختی می باشد. پیشنهاد می شود برای افزایش این سه مولفه سرمایه روان شناختی، از آموزش هوش هیجانی استفاده گردد.

هوش هیجانی، فرزندان جانباز، امید، تاب آوری، خودکارآمدی