آزاده معارفی - گروه معماری، پردیس علوم و تحقیقات کردستان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، ایران گروه معماری، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج،
قادر بایزیدی - گروه معماری، پردیس علوم و تحقیقات کردستان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، ایران گروه معماری، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج،

زیباییشناسی را میتوان با اغماض، بررسی فلسفی زیبایی و ذوق تعریف کرد. ولی تعریف دقیق موضوع آن بسیار دشوار است.در دورههای مختلف تاریخی، نظریات و مکاتب متعددی در خصوص زیباییشناسی و کاربرد آن در حوزههای مختلف از جمله معماری و شهرسازی اظهارنظر کردهاند. بر این اساس، در این مقاله سعی شده تا با استفاده از منابع و متون مختلف به گردآوری و جمعبندی این نظریات و مکاتب پرداخته شود. طبق مطالعات صورت گرفته، در متون مکتوب در زمان فلاسفهیونانی، افلاطون و ارسطو به طور کلی و ویتروویوس درخصوص معماری مهمترین نظریات را در این حوزه اظهار نمودهاند. پساز آن تا قبل از قرون وسطی پلوتین و آگوستینوس نظریاتی ارائه نموده و در زمان قرون وسطی دو چهره تاثیرگذار آوگوستین و آکویناس بودهاند. در دوره رنسانس آلبرتی و پالادیو، و بعد از رنسانس یکی از تاثیرگذارترین افراد در این حوزه کانت بود.هیوم، هگل، مارکس و... نیز تاثیر زیادی در این حوزه ایجاد نمودند. فیلسوف آلمانی بومگارتن معنای زیبایی شناسی را آنگونهکه امروز رایج شده است تغییر داد. مکاتب مهم این حوزه نیز به دلایل فلسفی عمدتاً به دو دستهی شرقی و غربی تقسیم می- شوند. رویکرد مکاتب غربی بیشتر اومانیستی بوده، اما مکاتب شرقی بیشتر در قالب تربیتی-اخلاقی و ماورائی بروز پیدا نموده است.

نظریات، مکاتب، زیباییشناسی، معماری و شهرسازی