نغمه صاحبی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

گردشگری روستایی به عنوان یکی ازگونه های گردشگری مطبوع مطرح بوده که دربرگیرنده یک گرایش به ریشه ها یک احساس سنتی درحال رشدهمراه باخواست درک تمامی ابعادمحیطی درتجربه گردشگری می باشد گردشگری روستایی به سبب عواملی همچون شهرنشینی علاقمندی به میراث طبیعی فرهنگی و تاریخی نگرانیهای محیط زیست شیوه سالم زندگی شهری و امتناع ازفرهنگ مصرف گرایی درسالهای اخیرشکل گرفته و توسعه یافته است باترویج گردشگری روستایی میتوان با قرارگرفتن دردوسوی یک جریان گردشگری که ازیک سونشان دهنده گردشگری با ویژگیهای چون انعطاف پذیری ترکیب همراه با سفارش محصولات مجانی برای نیازهای افراد مصرف کننده بوده و ازدیگرسو باتوجه به ارزشها و اثرات ناشی ازاین گونه گردشگری رویکردی مطرح درکناردیگر گزینه های توسعه پایدارهمه جانبه فضاهای روستایی محسوب میگردد که میتواند درحمایت ازسیاستهای کشاورزی حفاظت ازمحیط زیست و منابع طبیعی ایفای نقشی مستقیم داشته باشد این اساس لازم است که ترویج واشاعه گردشگری روستایی دریک نگرش منطقه ای موردتوجه قرارگرفته و دربرنامه ریزی منطقه ای بعنوان رهیافتی موثردرتوسعه پایدارمناطق روستایی مدنظر قرارگیرد و بدیون گونه که رویکردهای ترویج گردشگری روستایی بررسی شده و راهکارهای لازم برای اثربخشی مثبت این گونه ازگردشگری درفضاهای جغرافیایی اخذمیگردد

ترویج ، توسعه پایدار ، رویکردهای فرهنگی واقتصادی ، گردشگری