امیررضا کریمی آذر - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مریم مدبر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد رشت، واحد تحصیلات تکمیلی، رشت، ایران

باتوجه به ضعف فضاهای آموزشی، که بیان کننده این واقعیت است که فضاهای آموزشی کشور جوشش حقیقی، علمی،تحقیقی، شادابی های انسانی و روابط دوستانه و صمیمانه لازم بین معلمان و دانش آموزان را ندارند و در این فضاها تحرککافی در جهت اهمیت قائل شدن به تربیت، تعلیم خلاقیت، هنر، مثبت اندیشی، مثبت زیستی، فراگیری مهارت و بسیاریعناصر لازم برای زندگی مؤثر و سازنده وجود ندارد، مقاله حاضر، فضای آموزشی کودکان را مورد بررسی قرار داده و به اینمساله می پردازد که کودکان چه نیازهایی در این محیط ها داشته و آیا می توان با الگوی فضایی خاص، محیطی مطلوب جهتآموزش کودکان به وجود آورد؟روش انجام تحقیق به توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش پیمایشی و مصاحبه و تبادل نظر با مربیان مهد کودک های شهرلاهیجان و با استفاده از نرم افزار spss صورت گرفته است. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش حاضر، ابتدا به اهمیت دوران پیش دبستانی و نقش کاربردی آن، پرداخته می شود و درادامه وظایف نهادهای پیش دبستانی مطرح و عوامل محیطی تاثیر گذار بر افزایش علاقه کودکان به محیط های آموزشی بهطور مختصر و به جهت آشنایی بیشتر، مورد بحث قرار می گیرد و در انتها نتایج و راهکارهای پیشنهادی مطرح می گردد.

کودک، فضای آموزشی، مهد کودک