مهدیه پورهادی گوابری - مدرس دانشگاه علم و فرهنگ رشت

هر سال در کشور ایران حدود 177 هزار تن مواد پلاستیکی به صورت زباله دور ریخته می شود . یکی از بزرگترین چالش های محیط زیستی موجود در اطراف کلان شهرها نحوه بازیافت و حذف مواد پلاستیکی زائد از چرخه زیست محیطی می باشد ،از راه حل هایی که برای حل این مشکل به نظر می رسد ، استفاده مجدد از مواد بازیافتی است. این مواد کیفیت لازم برای مصارف معمول زندگی ما را ندارد لذا بهترین محل برای به کار بردن این مواد در ساخت مصالح ساختمانی و محبوبترین آن بتن است. گرچه بتن یک ماده پر استفاده در مصالح ساختمانی است اما دارای نقطه ضعف هایی می باشد همانند: مقاومت کششی پایین ، شکل پذیری پایین ، انقباض و جمع شدگی بتن و در پی آن ترک خردگی ناشی از آن و ترک های به وجود آمده از عمل آوری نامناسب و سخت شدگی بتن. با توجه به خصوصیاتی که از مواد پلاستیکی انتظار می رود به میزان زیادی می توان این نقاط ضعف بتن را برطرف کرد . هر چند استفاده از مواد لاستیکی و پلاستیکی در آسفالت و بتن مدت هاست که صورت می گیرد اما جایگزینی مواد پلاستیکی به جای بخش عظمی از مواد پر کننده (شن و ماسه) تا به حال انجام نگرفته است .در تحقیق حاضر سعی شده طرحی ارائه گردد تا در طی آن مواد پلاستیکی باز یافت شده در کارخانه به صورت قطعات فشرده در آمده و در محل تولید بتن در دستگاه های خرد کن به ابعاد مورد نیاز در بتن تبدیل می گردد. امید می رود این تحقیق گام بلندی در استفاده از این مواد و در نتیجه آن کاهش هزینه ها و کاهش سرعت آلوده شدن محیط زیست انسان ها باشد.

بتن ، موادپلاستیکی ، مواد بازیافتی ، محیطزیست ، مواد پر کننده مواد مصنوعی