روشنک اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین
سعید توحیدی راد - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین
عباس دهقانی اشکذری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین
یزدان کشاورز شعبانی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین

امروزه با افزایش روند شهرنشینی، گسترش شهرها و به دنبال آن بروز معضلات اجتماعی بیش از بیش بر مسایل چون امنیت شهروندان در فضاهای شهری تاکید می گردد. بدون شک ایجاد محیطی امن و به دور از جرم یکی از معیارهای رضایتمندی افراد از فضاهای انسان ساخت محسوب می شود. یکی از اهداف معماری بناها، حفظ ایمنی و آرامش است که از طریق گسترش امنیت کالبدی حاصل می شود. در این میان مجموعه های مسکونی به دلیل عدم توجه و از بین رفتن حس تعلق، زمینه لازم را برای آسیب اجتماعی فراهم آورده اند. بر این اساس می توان با طراحی محیط های انسان ساخت معماری امکان حضور افراد و فعالیت اجتماعی بدون ترس و واهمه ساکنین فراهم گردد. آنچه از امنیت در مجموعه مسکونی به عنوان دریافت عینی و ذهنی یاد می شود ناشی از ساختار کالبدی، اجتماعی و عملکردی محیط است، لذا برای افزایش آن بایستی معیارها و استانداردها برای طراحی مجموعه های مسکونی در نظر گرفت. یکی از راهبردهای فیزیکی افزایش امنیت، پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی (CPTED) می باشد که امروزه از کارآمدترین راهکارهای تامین امنیت کالبدی بااستفاده از کاهش فرصت های مجرمانه در فضاهای انسان ساخت می باشد. روش پژوهش تحلیلی- توصیفی بوده و از ابزار مطالعات کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات لازم اسفاده شده است. درنهایت پس از بررسی میزان امنیت راهکارهای طراحی محیطی بااستفاده از رویکرد(CPTED) جهت ارتقاء سطح کیفی مجموعه های مسکونی در راستای افزایش ایمنی ارائه خواهد شد.

رویکرد طراحی محیط (CPTED) ، محیط انسان ساخت، پایداری اجتماعی، امنیت، مجموعه مسکونی