پروین همت افزا - دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، دانشگاه ارومیه، ایران
هادی احمدی - کارشناس ارشدتحقیقات آموزشی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه تهران،بجنورد ایران
مجید اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی،بجنورد،ایران

ازآنجایی که استرس شغلی به عنوان یکی ازعوامل اساسی درکاهش کارایی وایجادعوارض جسمی وروانی درحرفه معلمیعنوان شده است، هدف ازپژوهش حاضربررسی رابطه عوامل فردی ورضایت شغلی براسترس شغلی معلمین ابتدایی -راهنمایی- متوسطه)می باشد. درراستای هدف پژوهش حاضرتعداد 397 نفرمعلم (211 زن و 186 مرد)،ازطریق نمونیه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدندوپرسشنامه های اطلاعات فردی، پرسشنامه رضایت شغلی بریفیلدورث وپرسشنامه استرس شغلی معلمان ایران دربین آنها به اجرا درآمد. نتایج آزمون t مستقل بیانگر این امر است کهدرپرسشنامه استرس شغلی معلمان ایران بین معلمین ازنظر جنسیت (زن ومرد) و نوع منطقه (روستایی وشهری) تفاوتمعناداری وجوددارد ونتایج آزمون اف فیشر بیانگر این امر است که دراین پرسشنامه بین معلمین تنها ازنظر سنوات خدمتووضعیت اقتصادی تفاوت معناداربوده وازطرفی در پرسشنامه رضایت شغلی تنها این تفاوت دربین مقطع تدریس مشاهدهشد. نتایج ماتریس همبستگی نشان داد که رضایت شغلی بااسترس شغلی نیز رابطه معنادارو منفی داراست ورابطه رضایتشغلی با تمام زیرمقیاس های استرس شغلی نیزمعناداراست.نتایج تحلیل رگرسیون نیزحاکی ازآن بود که رضایت شغلیوعوامل فردی توانایی پیش بینی استرس شغلی معلمین رابه صورت کلی داراست. استرس شغلی معلمان (نمونه) نسبتابالاست، همچنین معلمین (نمونه) ازرضایت شغلی خوبی برخوردار می باشند و رابطه منفی معنادار بین رضایت شغلیبا استرس شغلی و زیرمقیاس های آن برقراراست که قدرت پیش بینی کنندگی قابل توجه ای نیزداراست.

معلمان، عوامل فردی، استرس شغلی، رضایت شغلی