پروین همت افزا - دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، دانشگاه ارومیه, ایران
هادی احمدی - کارشناس ارشدتحقیقات آموزشی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه تهران،بجنورد, ایران
حمید امیری - کارشناس ارشد تربیت بدنی, دانشگاه بیرجند, ایران

ازآنجایی که استرس شغلی به عنوان یکی ازعوامل اساسی درکاهش کارایی وایجادعوارض جسمی وروانی درحرفه معلمیعنوان شده است،هدف ازپژوهش حاضربررسی رابطه عوامل فردی ورضایت شغلی براسترس شغلی معلمی« (ابتدایی -راهنمایی- متوسطه) می باشد. درراستای هدف پژوهش حاضرتعداد 397 نفرمعلم (211 زن و 186 مرد) ازطریق نمونه گیری -تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند وپرسشنامه های اطاعات فردی، پرسشنامه رضایت شغلی (بریفیلدورث) وپرسشنامه استرس شغلی معلمان ایران (ماریا آکیلاروفائی) دربین آنها به اجرا درآمد. نتایج آزمون تی مستقلبیانگر این امر است که درپرسشنامه استرس شغلی معلمان بین معلمین ازنظر جنسیب زن ومرد (و نوع منطقه (روستاییوشهری) تفاوت معناداری وجوددارد ونتایج آزمون اف فیشر بیانگر این امر است که دراین پرسشنامه بین معلمین تنها ازنظرسنوات خدمت و وضعیت اقتصادی تفاوت معناداربوده وازطرفی در پرسشنامه رضایت شغلی تنها این تفاوت دربین مقطعتدریس مشاهده شد. نتایج ماتریس همبستگی نشان داد که رضایت شغلی بااسترس شغلی نیز رابطه معنادارو منفیداراست ورابطه رضایت شغلی با تمام زیرمقیاس های استرس شغلی نیز معناداراست. نتایج تحلیل رگرسیون نیزحاکی ازآنبود که رضایت شغلی وعوامل فردی توانایی پیش بینی استرس شغلی معلمین را به صورت کلی داراست. استرس شغلیمعلمان (نمونه) نسبتا بالاست، همچنین معلمین (نمونه) ازرضایت شغلی خوبی برخوردار می باشند، و رابطه منفی معناداربین رضایت شغلی با استرس شغلی و زیرمقیاس های آن برقراراست که قدرت پییش بینی کنندگی قابل توجه اینیزداراست.

معلمان، عوامل فردی، استرس شغلی، رضایت شغلی