پریناز بیدل - کارشناسی ارشد جامعه شناسی، مدرس مدعو، دانشگاه پیام نور، واحد خواف
علی اکبر محمودزاده - دکتر جامعه شناس و عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان، گروه علوم اجتماعی، شیروان، ایران
احمد صادقی - دکتر جامعه شناس و عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان، گروه علوم اجتماعی، شیروان، ایران

تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تعلق اجتماعی مردم مشهد به جامعه ایران و عوامل اجتماعی موثر بر آن در سال1390 به روش پیمایشی اجرا شده است. جامعه آماری، افراد بیست سال به بالای مشهد با جمعیتی معادل 1530827بوده که تعداد 384 نفر به عنوان حجم نمونه با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و تخصیصیافته است. نتیجه تحقیق نشان داد: میزان تعلق اجتماعی مردم مشهد به جامعه ایران به مقدار 2/7 از نمره 5 یعنی درحد متوسط بوده است. از تعداد 19 فرضیه تحقیق تعداد 5 فرضیه آن که مربوط به عوامل اجتماعی- زیستی بوده فعلاً رد و تعداد 14 فرضیه آن فعلاً تأیید شده است که 3 فرضیه آن مربوط به عوامل اجتماعی زیستی و 10 فرضیه آن مربوط به عوامل اجتماعی بودهاند. و اما نتیجه تحلیل رگرسیونی چند متغیره نیز نشان داد که مجموع متغیرهای مستقلیکه در مدل نهایی رگرسیون چند متغیره باقی ماندهاند با 51 درصد ضریب تعیین، تغییرات مربوط به متغیر تابعیعنی «تعلق اجتماعی» را تبیین کردهاند ، که در این میان، متغیر «اعتماد اجتماعی» با ضریب تعیین 0/47 بیشترین تأثیر بر تعلق اجتماعی را داشته و سپس «رضایت اجتماعی»، «عدالت توزیعی» و «فردگرایی افراطی» به ترتیب با ضریب تعیین 0/31، 0/14 و 0/13- در مراتب بعدی تأثیر گذاری قرار داشته اند. بنابراین به طور خلاصه می توان گفت که علت اصلی کاهش تعلق اجتماعی مردم ایران به جامعه شان، افزایش بی اعتمادی اجتماعی در مردم بوده است.

تعلق اجتماعی، رضایت اجتماعی، عدالت توزیعی، اعتماد اجتماعی، فردگرایی افراطی