بهاره بشیریان - دانشجوی کارشناسی
ساناز دژم - مدرس دانشگاه دانشگاه مهراروندآبادان

شبکه های حسگر بیسیم به دلیل هزینه کم و ارتباطات آسان، امروزه در بسیاری از کاربردها برای فعالیت های نظارتی در محیط های مختلف استفاده میشوند. شبکه های حسگر بی سیم دارای تعداد زیادی گره حسگر با انرژی محدود می باشند که در یک منطقه محدود جغرافیایی پراکنده شده اند. حسگرها در این شبکه ها از یک منبع تغذیه محدود استفاده میکنند که پس از اتمام آن، به دلیل غیرقابل تجدید بودن این منابع، عمر شبکه به پایان میرسد یکی از مسائل مهم دراین شبکه هاافزایش طول عمر شبکه است در شبکه های حسگر بی سیم مشکل محدودیت منابع انرژی یک معضل اساسی محسوبمی شود پروتکل های خوشه بندی روش های مناسبی برای بالا بردن عمر شبکه ارائه میدهند اما مصرف انرژی بالایی را به سرگروه هر خوشه تحمیل می نمایند بطوریکه پروتکل باید در هر دوره ارایش خوشه ها و سرگروه هر خوشه را جهت افزایشطول عمر شبکه تغییر دهد این پروتکل ها با وجود پیاده سازی یک الگوریتم خوب جهت خوشه بندی انتخاب مناسب ترین گره جهت سرگروه شدن را تضمین نمی نمایند. برای استفاده بیشتر و افزایش عمر این نوع شبکه ها، محققان همواره به دنبالروش هایی هستند که بتوان به وسیله آنها مصرف انرژی را کاهش داد. بیشتر انرژی مصرفی این شبکه ها صرف انتقال داده ها میشود. روشهای خوشهبندی کردن گره های حسگر یکی از بهترین روش هایی است که می تواند عمر شبکه را به نسبت قابل توجهی افزایش دهد. در این میان، پروتکل های خوشهبندی سلسله مراتبی نقش مؤثرتری دارند.

کاهش مصرف انرژی،پروتکل های مسیریابی سلسله مراتبی، الگوریتم های خوشه بندی ،شبکه های حسگر بی سیم