سیامک فرشاد - دانشکده مهندسی راه آهن دانشگاه علم وصنعت ایران
محمد فتحیان - دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت ایران
بابک ابراهیمی - دانشکده اقتصاددانشگاه صنعتی شریف
سروش نالچیگر - دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

باتوجه به رشدچشمگیردانشگاه ها وصنایع امروزه بخش اعظم سرمایه های جوامع اعم ازنیروی انسانی و منابع مالی دراین دوبخش متمرکز شده است باپیشرفت روزافزون علوم و صنایع فاصله این دونهادپایه ای جوامع نیز روزبروز بیشتر میشود کاهش فاصله علم و صنعت ازیک سو و کاستن ازهزینه های تحقیقات مربوط به تجاری سازی ازسوی دیگر جوامع بشری را دردهه اخیر به سوی استفاده ازابزارهای جدیدی به نام مراکز رشد سوق داده است ازطرفی مراکز رشد امروزی دارای محدودیت های مکانی و زمانی و ازانعطاف پذیری و گستره عملکرد محدودی برخوردارند این مراکز رشد درراستایتخصیص بهینه منابع محدودی که دراختیار دارند مجبورند خودر ا به دانشگاه یامنطقه خاصی محدود بعضا قوانین جذب و حمایت سختگیرانه ای وضع کنند لیکن مراکز رشد مجازی به دلیل عمومیت و فراگیری بازار که ناشی ازمجازی بودن وسعت طیف مکانی و توانایی به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات است قدرت اشتغال زایی و فراگیری درسطح کشوری و بین المللی را ازطریق توسعه صنایع کوچک و متوسط فناور دارند دراین مقاله سعی شده تا با بیان مفاهیم مراکز رشد و سیرتکاملی آن عملکرد مراکز رشد درتجازی سازی یافته های تحقیقاتی بررسی شود درادامه مراکز رشد مجازی و نقش فزاینده آنها درتوسعه اقتصادی و استفاده بهینه ازمنابع موجود معرفی و مدل مراکز رشد مجازی با بکارگیری فناوریهای نوین به عنوان عامل توانمندساز دررفع معضل اشتغال و حرکت به سوی توسعه اقتصادی ازدیدتاثیرگذاری کلان ارایه شده است

مراکز رشدمجازی ، کارآفرینی ، توسعه اقتصادی و فناوری های نوین