فاطمه عادلی ساردو - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست
شهرزاد فریادی - دانشیارگروه برنامه ریزی محیط زیست دانشگاه تهران
اسماعیل صالحی - دانشیار گروه برنامه ریزی محیط زیست دانشگاه تهران

شهرسازی وتوسعه شهرها فرصت نفوذ آب باران به درون زمین رابه شدت کاهش می دهد. به بیان بهتر، به دلیل نفوذپذیری ، بیش ترنواحی درون شهری نسبت به اراضی برون شهری، رواناب درشهرها باحجم و سرعت بیش تربه سوی جوی ها وآبراهه ها سزایرشده واین شرایط به نوبه ی خوداحتمال آب گرفتگی معابرو اماکن عمومی راافزایش می دهد. همچنین جاری شدن آب باران درسطح اراضی شهری علاوه برمشکلات ترددوترافیک، آلودگی رواناب های سطحی وزیرزمینی پذیرنده راتشدید می کند. دراین مقاله ضمن اشاره به سیستم نگهدارنده زیستی با هدف بازگردانی مجددآن به چرخه ی هیدرولوژی شهری به طورخاص به شرایط گیاهان دراین سیستم که وظیفه ی گیاه پالایی رابرعهده دارندو به واسطه ای این نقش دارای مزایای دیگر از قبیل( حفظ ونگهداشت رواناب، تقلید ازطبیعت وهیدرولوژی قبل ازتوسعه ی سایت، کنترل رسوب وفرسایش و...) می باشند، پرداخته شده است ودرنهایت نیازهای مراقبتی آن ها برای کارایی بالاتر تعیین شده است

گیاهپالایی ،رواناب شهری ،سیستم نگهدارنده زیستی