فریبا ارباب سلجوقی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
جمال الدین مهدی نژاد - عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران،
رضا جاویدی دشت بیاض - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

چگونگی توجه داشتن به بناهای با هویت تاریخی در بافت های روستایی و ارتباط بین مردم و بازدیدکنندگان اثر معماری و محیط قرارگیری آن ،درک هر بیننده از این فضاها و نیاز این آثار با ارزش معماری به حفاظت و باززنده سازی خود و محیط قرارگیری آن به عنوان امر ضروری مطرح می سازد. یکی از این آثار با ارزش و فراموش شده خانه حکیم ملاصدرا شیرازی واقع در روستا کهک سی کیلومتری جنوب شرقی قم است. این خانه که محل زندگی حکیم در دوران صفوی بوده هم اکنون در جنوبی ترین قسمت بافت روستایی کهک قرار گرفته و خانه های روستایی اطراف این بنا بدون نظارت و رعایت حریم ساخته شده که سبب ایجاد آشفتگی در اطراف این بنای با ارزش شده است. ایجاد کاربری جدید در سطحی بالاتر از منطقه به گونه ای که تاریخ گذشته بر بنا و نحوه ی استفاده آن در همان زمان نادیده گرفته نشود و باززنده سازی آن نیز در همان راستا قرار گیرد سبب سرزنده شدن بافت و جذب توریست و سرمایه می شود که این امر از مهاجرت ساکنان این روستا به شهرهای اطراف نظیر تهران ،قم ،ساوه جلوگیری می کند. ایجاد کاربری جدید در این سطح چه در زمان ساخت و چه در زمان بهره برداری باعث اشتغال زایی و رونق اقتصاد و گردش سرمایه های منطقه و رشداین ناحیه می شود. این مقاله در پی پاسخ به این سوال است که چگونه می توان با نگاه به گذشته و روح بنا و نحوه استفاده از آن به زنده سازی بافت اطراف بنا کمک کرد؟

طرح توسعه ، خانه حکیم ملاصدرا ، روستا کهک ، باززنده سازی ، سرزندگی اقتصادی