حمیدرضا پورافشاری - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
جمال الدین سهیلی - دکتری معماری، استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

رشد شهرنشینی و افزایش جمعیت در سال های اخیر باعث شده است که شهرها با کمبود فضا مواجه شوند و در نتیجه آپارتمان نشینی رشد فزایند ای داشته باشد و همچنین موجب ایجاد فضاهای کم و کوچک برای زندگی شده است در نتیجه انگیزه استفاده از فضاهای عمومی در ساکنین را ایجاد می کند.با توجه به نبود فضای مناسب طراحی در مجتمع های مسکونی ، تنزل درکیفیت و حس دلبستگی به محیط را به همراه داشته است . محیط مصنوع، گستره ای از روابط پیچیده می باشد که نه تنها بین افراد با همدیگر بلکه بین افراد و محیط نیز رخ می دهد. محیط مصنوع و تاثیرات آن در زندگی انسان ها موجب انگیزه ای برای پژوهشگران امروزی شده است که رابطه بین محیط مصنوع و انسان را بیشتر مورد تحلیل و بررسی قرار دهند اهدافی که در این تحقیق سعی بر آن است به آنها دست یابیم عبارتند از دست یابی به میزان تاثیر فضای باز در مجتمع های مسکونی بر ایجاد حس تعلق ساکنین و شناسایی عوامل موثر بر ایجاد حس تعلق ساکنین در فضاهای باز مسکونی می باشد.تحقیق حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش از ع پیمایشی می باشد.جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش های برداشت میدانی )مصاحبه و پرسشنامه( و مطالعات کتابخانه ای استفاده شد است. برای دستیابی به اهداف پژ <هش ابتدا یک نمونه موردی مناسب (ساختمان های مسکونی بانک مسکن منطقه 2 شهر قزوین) انتخاب کردیم. پرسشنامه هایی ،میان 100 نفر در دو مجموعه که شامل افراد مالک و مستاجر مجتمع های مسکونی و افرادی که در همسایگی منطقه و ساکن استان می باشند توزیع گردید ونتایج آن با نرم افزار SPSS تحلیل گردید.نتایج حاصل از این پژوهش، شناسایی عوامل موثر بر تاثیر فضای باز در مجتمع های مسکونی بر ایجاد حس تعلق ساکنین را نشان میدهد.

مجتمع های مسکونی ، حس تعلق ، فضای باز ، کیفیت محیطی