لیلا مدقالچی - استادیار دانشگاه هنر اسلامی تبریز
نادر نقی زاده حیدرلو - فارغ التحصیل کارشناس ارشد معماری اسلامی از دانشگاه هنر اسلامی تبریز

بحث مدیریت زمان سال هاست که ذهن افراد و صاحب نظران گرایش های مختلف خصوصاً مدیران و عاملین پروژه های اجرایی را به خود مشغول کرده است. چنانچه هر ساله دوره های آموزشی و سمینارهای تخصصی فراوانی در رابطه با مدیریت زمان برپا می شود تا در مقابل پیچیده تر شدن مشکلات و وسیعشدن عرصه هر روزه پروژه ها، چاره سازی نموده و راهنمای متصدیان امور گردد. در این میان؛ پروژه های ساختمانی، علارغم رکود چند سال اخیر، یکی از زمینه های پویا در حوزه پروژه های انجام شده در کشور هستند که برخلاف تجارب بسیار در این زمینه، هنوز از نافرجامی در حوزه بهره برداری رنج می برند. به طوریکه نبود برنامه ریزی صحیح در این حیطه؛ عملا بًاعث ناکارآمد بودن محصول نهایی شده و در بیشتر مواقع نیازها و پیش بینی های به عمل آمده در ابتدای کار با به تعویق افتادن اختتام آن دچار تزلزل و ناهمگونی می شود. با این وجود حرکتهایی که در زمینه مدیریت پروژه امروزه در کشور صورت گرفته است؛ نشانگر این مساله می باشد که در چند سال اخیر، توجه بیشتری به مقوله مدیریت پروژه و به ویژه به کارگیری روش های زمان بندی و ارائه آن در اجرای مدیریت زمان شده است. اما به دلیل نا آگاهی از شیوه به کارگیری و نا آشنایی با محدودیت ها و پتانسیل های هر یک از این روشها ، استفاده صحیح و نتیجه مورد انتظار از برنامه به عمل نم یآید. به این منظور جستجوی پاسخ مناسب به این پرسش که؛ پروژه های ساختمانی برای بهره مندی از بهترین مدیریت زمان، چه روشهایی را در بخش زمانبندی می توانند به کار گیرند ؟، هدف این مقاله قرار گرفته است؛ تا با شناخت استانداردهای و روش های زمان بندی و زمینه های بکارگیری آنها و بکار گیری روش تحقیق تحلیلی اکتشافی به تحلیل و مقایسه هر یک از این شیوه ها ودر نتیجه معرفی شیوه مناسب در پروژه های ساختمانی بپردازد.

مدیریت زمان ، زمان بندی ، پروژه های ساختمانی ، مسیر بحرانی ، نمودار گانت