شادی بایبوردی - کارشناس ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد هریس
آزیتا بلالی اسکوئی - استادیار و عضو هیات علمی و سرپرست دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه آزاد هنر اسلامی واحد تبریز

کودکان حساس ترین و تاثیرپذیرترین گروه سنی جامعه را تشکیل می دهند و در حساس ترین و مهم ترین سال های زندگی شان یعنی زمانی که پایه های رشد شخصیتی – ذهنی – جسمی و اجتماعی آن ها شکل می گیرد تا زمانی که وارد شهر می شوند نیازمند این هستند تا زندگی اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند. و این امر مستلزم فراهم بودن فضایی کودکانه و صمیمانه است. فضایی به دور از هیاهوی دنیای بزرگترها، دنیای پر از شادی با رنگ های زیبا که در آن کودک فرصت بیان افکار تازه و پرورش رشد استعدادهایش را داشته باشد، فضایی که زمینه مناسب برای خلاقیت کودکان فراهم آورد. محیط آموزشی نیز اگر بخواهد زمینه ای ثمر بخش برای نسل آینده باشد، ساختمان هایش می بایست خلاقانه باشند، نه تقلید شده. محیطی محرک و مقدس برای آزاد کردن اندیشه و بیان خلاقانه. همچنین این فضا ها باید موجب باروری جسمی، فکری، احساسی و اجتماعی او شوند. به خوبی پیداست که معماری می تواند نقش بسزایی در تحقق این امر داشته باشد. متاسفانه در کشور ما فعالیت های اساسی در باب اهمیت شناخت و بکارگیری رنگ در محیط کودکان، به خصوص در فضاهای آموزشی کم صورت گرفته است و اغلب این محیط ها از نظر فرم ورنگ آشفته و نامناسبند. در این نوشتار که از نوع تحلیلی است، هدف طراحی فضاهایی است که کودک نه فقط یاد بگیرد بلکه بتواند یافته های ذهنی خود را با دیگران در میان بگذارد. برای نیل به این مقصود با بهره گیری از حساسیت های روانشناسانه رنگ، اهمیت و کاربرد آن در فضاهای کودکان را ذکر کرده و سپس به تاثیر روانشناسی رنگ به عنوان یکی از مهمترین عوامل در ارتباط با این موضوع می پردازیم. و سعی بر آن است تا در جهت ایجاد محیطی زیبا و مطلوب برای کودکان سرزمینمان گام مناسبی بر داریم.

کودک ، خلاق ، رنگ ، فضا ، طراحی