میرعلی محمدی - دانشیارمهندسی عمران و سازه های هیدرولیکی گروه مهندسی عمران دانشکده فنی دانشگاه ارومیه
الناز اسدی نیا - دانشجوی کارشناسی ارشدسازه های هیدرولیکی گروه مهندسی عمران دانشکده فنی دانشگاه ارومیه
میترا کلانتری - دانش اموخته کارشناسی ارشدسازه های هیدرولیکی گروه مهندسی عمران دانشگاه زنجان

رودخانهها یکی از باارزشترین منابع حیاتی محسوب میشوند. وقوع پدیدههای طبیعی و بهویژه اقدامات انسانی در جهت بهر هبرداری از آن منبع موجب برهمخوردن تعادل رفتاری و هیدرودینامیکی آن میشود. در این راستا اقدامات ساماندهی رودخانه در جهت بهبود سیستم آن، با اهداف چند منظوره مورد توجه بسیاری از مهندسین قرارگرفته است. این طرحها شامل روشهای سازهای و غیرسازه ای است. از جمله پرکاربردترین روشهای سازهای، استفاده از آب شکن ها است. آب شکن ها سازههایی هستند که در رودخانهها بهمنظور حفاظت کنارهها از فرسایش، تلهاندازی رسوبات حملشده توسط جریان، هدایت جریان در یک مسیر مشخص و یا افزایش عمق جریان از ساحل رودخانه بهسمت داخل آن و با زاویهای نسبت به جهت جریان احداث میگردند. هدف از این مقاله بررسی عوامل مؤثر در نحوهی عملکرد آب شکن ها و ارائه راهکارهایی در جهت دستیابی به حالتهای بهینه در استفاده از این نوع سازههای رودخانه ای است. نتایج بررسیها نشان میدهد باافزایش فاصلهی بین آبشکنها تایک میزان خاص شاهدکاهش عمق وگستردگی آبشستگی هستیم از جانبی با تغییر موقعیت آبشکن به سمت پاییندست، سطح بیشتری از کناره در برابر فرسایش حفاظت میشود و آبشکن در این حالت، مقدار سطح فرسایش کناری را کاهش می- دهد

آب شکن ، حفاظت کناره ای ، ساماندهی رودخانه ای ، سازه های هیدرولیکی ، روش سازه ای