محمد مویدی - پژوهشگر دکتری شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران
رضا خیرالدین - عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران

امروزه تلاش برای افزایش قابلیت پیاده مداری در شهرها، با توجه به نیاز جدی در جهت تقویت تعاملات اجتماعی شهروندان و کاهش اثرات نامطلوب زندگی شهری امری ضروری می باشد. از این رو توجه به مقوله شهر پایدار که بدنبال بهبود شرایط اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، عملکردی و کالبدی محیط زندگی انسان است. حضور فضاهای عمومی پیاده محور را به عنوان عنصری کلیدی در شهر لازم می داند. از این رو پیاده رفتن به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان، حرکت در بستر پیاده راه ها را از اهمیتی دوچندان برخوردار می گرداند. براین اساس تحقق شهر پایدار زمانی صورت می گیرد که پیاده راه های شهری به عنوان انتخابی جدی هم مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرار داشته باشد و هم از سوی شهروندان مورد استقبال قرار گیرد. برای این منظور توجه به اصول طراحی محیطی به همراه ملاحظات شهری در طراحی پیاده راه می تواند محیطی مطلوب رابرای حضور هر چه بیشتر شهروندان نیز مهیا سازد. این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ضمن بررسی مفاهیم مرتبط با موضوع به این نتیجه دست می یابد که پیاده راه ها نقش های مهمی را بر عهده گرفته و تاثیر جدی بر ارتقا سطح زیست محیطی شهر ها دارند. بنابراین با استفاده از طراحی پایدار که مبتنی بر مولفه های «زیبا شناختی(عینی)» «زیبا شناختی(ذهنی)» «عملکردی» و «زیست محیطی» می باشد. می توان سطح کارایی و اثر بخشی پیاده راه ها را افزایش داد. براین اساس با توجه به شناسایی سیاست های مورد نیاز برنامه ریزی لازم و راه کارهای مناسب برای طراحی پایدار تبیین و توضیح داده می شود. این اصول بطور ویژه محیط را برای حضور شهروندان و تشویق به برقراری تعاملات اجتماعی بیش از گذشته مطلوبتر می گرداند.

طراحی شهری پایدار، پیاده راه شهری ، زندگی اجتماعی