مرضیه پاک نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی آب دانشگاه شهرکرد
مهدی قبادی نیا - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه شهرکرد
سید حسن طباطبایی - محققین گروه انتقال املاح و آلاینده ها، دپارتمان خاک، آب و علوم محیط زیست، دانشگاه آریزونا نوسان، آمریکا و دنشیار گروه مهندسی آب دانشگاه شهر
افروزامین الرعایای یمینی - محققین گروه انتقال املاح و آلاینده ها، دپارتمان خاک، آب و علوم محیط زیست، دانشگاه آریزونا نوسان، آمریکا و دنشیار گروه مهندسی آب دانشگاه شهر

علاقه به استفاده از سامانه های کم فشار به دلیل کمبود آب و بالا بودن بازده ی مصرف آب در این سامانه ها در سالهای اخیر به صورت فزاینده ای افزایش یافته است ز جمله این روشها استفاده از سامانه ی آبیاری زیر سطحی است هدف از این تحقیق بررسی تأثیر استفاده از تشک ژئوتسکتایل بر صعود مویین و عمق وعرض خیس شده در سامانه آبیاری زیرسطحی می باشد. این تحقیق در مدلی به ابعاد 1 متر مکعب با دیواره ی پلکسی گلاس در دانشگاه شهرکرد انجام شد. در این آزمایش طرح فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 6 تیمار در دو سطح فاکتور و سه تکرار عبارتند از: فاکتور اول عمق کارگذاری لوله ها در دو سطح 15 و 30 سانتی متری از سطح خاک و فاکتور دوم نوع تشک ژئوتکستایل در 2 سطح (دونوع تشک ژئوتکستایل نبافته با لایه زیرین کم نفوذ و بدون پوشش به عنوان شاهد. نتایج به دست آمده نشان داد که کاربرد تشک ژئوتکستایل در اطراف لوله های آبده سبب افزایش حداکثر عرض خیس شدگی، کاهش حداکثر عمق خیس شدگی و حداکثر صعود مویینگی نسبت به تیمار شاهد گردید.

آبیاری زیرسطحی، ژئوتکستایل، عمق خیس شده، عرض خیس شده و صعود مویینگی