حمید رضا چنگی - دانشجوی کارشناسی ارشد پیام نور مرکز ری

از گذشته های دور مردم به منظور خرید، گشت و گذار، بازدید از اماکن تاریخی و شهرهای بزرگ، با ابتدایی ترین وسایل به سفر می رفتند. آناناغلب در قالب کاروان و بطور دسته جمعی سفر می کردند. بسیاری از این کاروان ها راهنمایانی نیز داشتند. شاید بتوان سومریان را اولین قومیدانست که اقدام به سفرهای تجاری می کردند. در مصرحدود پنج هزار سال پیش سفرهای دریایی آغاز شد. آتن از نیمه دوم قرن پنجم پیش ازمیلاد به شهری با جاذبه های فراوان برای گردشگری تبدیل شده بود. اما امپراطوری روم با ثروت و امکاناتی که برای مردمانش فراهم کرده بود و جادهها و جاذبه های گردشگری و امکانات اقامت مسافران، جزء اولین کشورهایی بود که نوعی از گردشگری را پایه گذاری کرد که به سبک و رومی ها برای دیدن بناهای تاریخی مانند معابد مشهور در مدیترانه به ویژه اهرام و آثار تاریخی مصر سفر » . سیاق گردشگری امروزی نزدیک است می کردند. یونان و آسیای صغیر محل بازیهای المپیک، آب گرمهای طبی، استراحتگاه های ساحلی، تماشاخانه ها، جشن ها و رقابت های پهلوانی از جاذبه های گردشگری آن دوران به شمار می آید (الوانی،19:1385). مارکوپولو Marco Polo جهانگردی که در قرن سیزدهم از ایتالیا به چین سفر کرد، بیشتر مسیر خود را از این طریق طی نمود او از کشورهایی مثل ایران، هند و چین عبور نمود. وی نخستین سیاحتگر غربی بود که با سفرنامه اش، تعداد بسیار زیادی از مردم را به جهانگردی علاقمند ساخت.تور بزرگ مسافرتی اروپا که تا سه سال هم طول می کشید توسط دیپلمات ها، بازرگانان و دانش پژوهانی که به سراسر اروپا – به ویژه شهرهای فرانسه و ایتالیا – سفر میکردند، پدید آمد. کاروان های مسافرتی دوره الیزابت پس از چندی « گراندتور » نامیده شد. این کاروان ها کار خود را در نیمه قرن هفدهم شروع کردند و تا نیمه قرن نوزدهم کماکان رواج داشتند (همایون، 63،1384).

رسانه ، گردشگرى، توریسم،مسافرت