المیرا عزلتی - دانشجوی کارشناسی ارشدگروه معماری واحد شیراز دانشگاه آزاد اسلامی شیراز ایران
طاهره نصر - دکتری تخصصی شهرسازی استادیار گروه معماری واحد شیراز دانشگاه آزاد اسلامی شیراز ایران

بافت تاریخی شهری درفرایند زمانی شکل گرفته و اامروزه درمحاصره تکنولوژی عصرحاضر و توسعه شهری جدید گرفتار شده است هرچند که اینگونه بافتها درگذشته خود دارای عملکردهای منطقی و سلسله مراتبی بوده اند لیکن امروزه ازلحاظ ساختاری وعملکردی دچار کمبودهایی میباشند که نمی توانند جوابگوی نیاز ساکنین خود باشند فضاهای شهری تاریخی با ارزش کالبدی فرهنگی و خطارات جمعی قدرتمند نهفته درخود و به واسطه سابقه غنی تاریخی که منجر به شک لدادن تصویرذهنی و نقشه شناختی ازشهرها میگردند یکی ازمهمترین مولفه های تصویرتصویرساز شهری و ارتقای حس تعلق مکانی محسوب میشوند ازآن سود که تصویرذهنی یا سیمای شهرکلیه برداشتها دانسته ها باورها حدسها و انتظاراتی است که فرد ازمحیط پیرامون خود داشته و ارزشها کیفیات عملکردها و اولویت های متفاوت را درذهن وی ایجادمینماید ابزاری مناسب برای احیای یک بافت تاریخی می باشد لذا باززنده سازی اینگونه بافتها و احیای عناصرتصویرسازذهنی موجود درآنها اعم ازعناصرارزشمند تاریخی فرهنگی مذهبی و غیره می تواند به حل بسیاری ازمشکلات ناشی ازعدم حس تعلق مکانی و نهایتا بی مکانی کمک نماید لیکن دراین تحقیق برانیم ه ازپتاسنیل موجود درگذرتاریخی خانقاه احمدی شراز درجهت تصویرسازی شهری با ایجادیک تصویرذهنی ماندگار درراستای ارتقای حس تعلق مکاکنی و تقویت خاطرات مکان حاصل ازآن استفاده نموده و بابازسازی این گذر و عناصرارزشند تاریخی ـ فرهنگی ـ مذهبی واقع درآن که هریک میتوانند به عنوان یکی ازمولفه های تصویرساز ذهنی و خاطرساز مکانی عمل نمایند روح سرزندگی و حیات بخشی را درآن به ارمغان آوریم

بافت تاریخی ، احیاء ، تصویرذهنی ، خاطره مکان ، حس تعلق مکانی ، شیراز