عفت صبوحی - کارشناسی ارشد طراحی شهری و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد،
سیدعباس موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین
مهراندخت صبوحی - کارشناسی روانشناسی عمومی و دبیر مطالعات اجتماعی

امروزه در تمام دنیا سیستم های مدیریت شهری در راستای توسعه محیطی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شهرها ، به دنبال کاهش و رفع مشکلات ناشی از تضادهای موجود بین ابزارهای توسعه و حفظ منابع طبیعی و فرهنگی هستندگسترش شهرها وتوجه به مدیریت زمان در کشورهای در حال توسعه باعث افزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری خصوصاً خودرو های تک سرنشین شده استفزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری، باعث ازدحام ترافیکی می شود که به نوبه خود تاثیرات مخربی را بر پایداری کالبد شهری و سلامت شهروندان خصوصاً در مراکز شهرهای بزرگ به جای میگذارد. با توجه به محدودیت منابع انرژی ووجود آلودگی های گوناگون ناشی از حمل و نقل، توجه به حمل و نقل پایدار شهری بسیار لازم و ضروری است. حمل و نقل پایدار عبارت است از حمل و نقلی که از مصرف سوخت، آلاینده ها، امنیت، ازدحام و دسترسی های اقتصادی را بدون آنکه ضررهای بزرگ و جبران ناپذیری برای نسل های آینده داشته باشد، فراهم می کند. وجود جوامع قابل پیاده روی برای رسیدن به اهداف حمل ونقل پایدار امری بدیهی است زیرا جابجایی را ارتقا داده، عواقب منفی زیست محیطی را کاسته، اقتصاد را تقویت کرده و با بهبود تعامل اجتماعی، پایداری اجتماعی محقق تر می شود. جوامعی که دسترسی پیاده را ارتقا دهند منافع زیادی از لحاظ محیط زیست دارند مثلاً طراحی پیاده مدار می تواند با کاهش نیاز به رانندگی برای تمامی مقاصد از آلودگی هوا کم کند. ایده ایجاد مناطق بدونعبور خودرو 1 می تواند در افزایش هوشیاری و آگاهی مردم از میزان آلودگیهای ایجاد شده توسط وسایل نقلیه موتوری و تشویق آنها به استفاده از حمل و نقل عمومی و گزینه های غیر موتوری پیاده روی و دوچرخه سواری موثر ] باشد. ] 1 توسعه بدون خودرو طیفی از افکار و ایده هایی است که جایگاه انسان را مقدم بر خودرو دانسته و تاکید بر فضای شهری جدید با اولویت کیفیت بالایزندگی دارد. اگر خودرو سمبل قرن بیستم باشد، با وجود این نوع از توسعه، امید است که در فضای عمومی، انسان معرف قرن بیستم و یکم باشد.