راضیه نامدار - دانشجوی دکتری سابق دانشگاه تربیت مدرس، استادیار بخش ترویج و آموزش کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
غلامرضا پزشکی راد - دانشیار رشته ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
حسن صدیقی - دانشیار رشته ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
عزت الله کرمی - استاد بخش ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه شیراز

یکی از مسائلی که به بحرانی شدن وضعیت زیست محیطی دامن زده این است که منافع و مزایای فعالیت های زیستمحیطی هم به لحاظ زمانی و هم به لحاظ فضایی و مکانی دور از دسترس قرار دارند و به عبارتی توسط افراد قابل مشاهده وکاربرد نمی باشند. مشکل مضاعف در حل چالش های زیست محیطی در واقع این است که آگاهی از مخاطرات زیستمحیطی در سطح مزرعه بلافاصله قابل ملاحظه نمی باشد. گاهی حتی در فعالیت های خارج مزرعه نیز توسط کشاورزانادراک نمی گردد (Valentine, et al., 2007) این موضوع ضرورت نیاز به افزایش دانش، آگاهی ها و دانش و رفتار کشاورزان به عنوان عاملان اصلی تغییرات زیست محیطی بخش کشاورزی را آشکار می سازد. در این میان، تضادها وناسازگاری های میان اهداف اقتصادی کشاورزان از یک سو و ضرورت و اهمیت حفاظت از زیست بوم های زراعی و منابعطبیعی از سوی دیگر به ویژه در کشورهای کمترتوسعه یافته، منجر به ایجاد نقش های کلیدی جدیدی برای متخصصانترویج کشاورزی شده است (میرزایی و طهماسب، 1389).