علی شقاقی مقدم - دانشجوی دکتری مکانیک، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
علی رحمانی - کارشناس ارشد اقتصاد، دانشگاه شیراز

روشن است که تعامل مابین دانشگاه به عنوان یک مجموعه تولید علم، تکنولوژی و افراد متخصص و صنعت به عنوان یک واحد مصرفی تکنولوژی و منابع برای تولید یک محصول جهت رفع نیاز جامعه ، یک واقعیت انکار ناپذیر باشد . هر کدام از این دو واحد (دانشگاه و صنعت ) با استفاده از یکسری منابع در راستای مرتفع کردن نیازی فعالیت خود را شکل می دهند . بنابراین در ماهیت یکسان و هدف رفع نیاز می باشد . با بررسی کمی و کیفی روی چرایی وجود د و مجموعه ، نوع فعالیت آنها ، منابع ورودی ، شرایط محیطی و نوع محصولات، آنجاست که می توانیم روی لزوم تعاملات مابین دو واحد بحث کنیم. شناخت دقیق این تعاملات متعاقباً باعث ارتفاء فعالیت و سیستم حاکم برآن دو و هماهنگ نمودن فعالیتها در راستای رسیدن به هدف مطلوب می گردد . دانشجو به عنوان یک ورودی به دانشگاه ، متاثر از برنامه ریزی موجود، فعالیت ها، فرآی ندها، شرایط محیط تبدیل به محصولی می شود که نهایتاً می بایست جذب صنعت گردد . بنابراین چه بسا سودمند است که ایجاد این برنامه ریزی ها بازخوردی از صنعت و جامعهِ حال حاضر بوده و باعث ایجاد حرکت هدفمند در افراد گردد.

دانشجو، دانشگاه، صنعت، اقتصاد، سرمایه، نیاز، هدف، تکنولوژی