محمدجواد صادقلو - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان بجنورد
لیدا جاویدان - استاد راهنما دانشگاه فرهنگیان بجنورد

توسعه پایدار گردشگری به عنوان یکی از مهمترین راهبردها در برنامه ریزی توسعه است. توسعه پایدار شرط اساسی تأمین زندگی امن و پایدار است که به منظور به حداقل رساندن اتلاف منابع، تخریب محیط، و بی ثباتی اجتماعی تلاش می کند این مفهوم بهدنبال حل مشکلات اساسی در خصوص عدالت، نیازهای اقتصادی جمعیت زاغه نشین و محدودیت های اجتماعی و تکنولوژی توان محیطی در رفع نیازهای نسل کنونی و آینده میباشد. توسعه پایدار، توسعهای است که نیازهای نسل کنونی را بدون به مخاطره انداختن توانایی های نسل های آینده در بر طرف کردن نیازهای شان تأمین کند. توسعه پایدار گردشگری نیازمند صبر، تلاش وتعهد دراز مدت است. صنعت گردشگری به ویژه اکوتوریسم فعالیتی است که امروزه مورد توجه بسیاری از دولت ها قرار گرفته است و در حال حاضر یکی از پر درآمدترین بخش های اقتصاد جهانی است. همچنین در سطح ملی، اقتصاددانان آنرا سومین پدیده اقتصادی پویا و رو به رشد پس از صنعت نفت و خودروسازی می دانند که به عنوان نیاز اساسی کشور مطرح می شود. از این روبررسی جوانب توسعه پایدار این صنعت در مناطق مختلف کشور ضرورت دارد. توسعه پایدار گردشگری، یک جابجایی از رویکردهای سنتی اقتصاد نئوکلاسیک در زمینه توسعه گردشگری، به یک رویکرد کلی نگرتر را نشان می دهد که در آن نه تنها نیازهای بازار مورد توجه است، بلکه نیازهای جامعه و محیط زیست طبیعی نیز مورد توجه و تاکید قرار میگیرد. برای دستیابی به توسعه پایدار گردشگری به شاخص هایی نیاز است که در این مقاله به آن میپردازیم

گردشگری، توسعه پایدار، اکوتوریسم، برنامهریزی استراتژیک