مهدی براهویی اول - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی روستایی دانشگاه سیستان و بلوچستان
علی حاجی نژاد - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان
عبدالواحد صفرزائی - کارشناس صنایع غذایی معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
محمد بیک - کارشناس صنایع غذایی معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

اگر چه کشاورزی سنتی و تولید محصولات کشاورزی بدون استفاده از مواد شیمیایی از سابقه ی بسیار طولانی برخوردار است، ولی کشاورزی زیستی که اساسا بر منابع تولید محلی متکی بوده و فعالیت آن بر حفظ تعادل اکولوژیکی و توسعه ی مطلوب فرآیندهای بیولوژیک استوار است دارای مقررات و استانداردهای خاصی می باشد. شواهد زیادی حاکی از برتری کشاورزی زیستی بر کشاورزی رایج از جنبه های مختلف زیست محیطی مانند افزایش تنوع زیستی، کاهش بقایای سموم شیمیایی در مواد غذایی گیاهی و دامی، کاهش گازهای گلخانه ای و گرمای زمین و جنبه های اجتماعی-اقتصادی مانندتولید پایدار و عدالت اجتماعی و اقتصادی وجود دارند. نظام های کشاورزی زیستی مبتنی بر استانداردهای خاص و دقیقیهستند که در آنها امنیت و اطمینان مصرف کنندگان، رقابت عادلانه بین تولیدکنندگان و تسهیل در تجارت محصولاتزیستی بین دولت ها در نظر گرفته شده است. استانداردها در کشاورزی زیستی شامل اصول، قواعد، پیشنهادات و ضرورتهایی هستند که باید در کلیه مراحل تولید و فرآوری تا مصرف رعایت شوند. در این مقاله سعی شده است تا مقررات واستانداردهای کشاورزی زیستی در جهان از جمله اتحادیه اروپا، کشور استرالیا و ایران مورد بررسی و مطالعه قرار گیرند.

کشاورزی زیستی، مقررات و استانداردها