ابراهیم نجفی کاتی - استادیار دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز دانشگاه سمنان
آتنا اسلامی آهنگر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی شیمی نفت و گاز، دانشگاه سمنان

گچ یکی از قدیمیترین مصالح ساختمانی شناخته شده است ولی خصوصیاتی ازجمله مقاومت مکانیکی نسبتاً ضعیف و افت خواص مکانیکی و سختی سطحی در معرض آب و رطوبت باعث شده است تا محدودیت هایی در کاربرد آن بخصوص در نماهای بیرونی و یا محیطهای مرطوب وجود داشته باشد. این خصوصیات گچ باعث شده تا تحقیقاتی در راستای بهبود خواص مکانیکی و کنترل جذب آب در محصولات پایه گچی انجام پذیرد. در این مقاله اثر چناد افزودنای شایمیایی خااص بار بهبود خاواص مکانیکی و جذب آب گچ ساختمانی همی هیدرات مورد بررسی قرارگرفته است. مواد مورداستفاده شامل پلی وینیل الکل، استئاریک اسید، استئارات روی و یک ماده سنتزی با عنوان کلسیم آلومینوسیلیکات قلیایی بوده که در مقادیر مختلف بررسی شده اند. سپس مقاومت فشاری، سختی سطحی و جذب آب سطحی 2 ساعته نمونه ها پس از 7 روز عمل آوری اندازهگیری شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که استئارات روی با 20% کاهش در جذب آب 2 ساعته نسبت به نمونه شاهد (با درصد جذب آب 24%)بهترین نتیجه را داشته است. نتایج به دسات آمده از مقاومت فشاری نیز نشان داد که نمونه های حاوی استئارات روی مقاومت فشاری را تا میزان 52% افزایش داده اند. در مورد سختی سطحی میتوان اذعان داشت که سختی سطحی در این نمونهها در افزودنیهای مختلف ثابت بوده و تغییر محسوسی ملاحظه نشد .

گچ، افزودنی شیمیایی، جذب آب، مقاومت فشاری، سختی سطحی