مسعود داوری نژاد مقدم - دانش پژوه دکتری برنامه ریزی شهری عضو هیات علمی دانشگاه خاوران مشهد
علیرضا باوان پوری - دانش پژوه دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان
الهام عباسی - دانشجوی مهندسی شهرسازی دانشگاه خاوران مشهد

اکوتوریسم به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار در کشورهای پیشرفته و روشی بادوام جهت محافظت طبیعت و ایجاد منافع اقتصادی و اجتماعی برای جوامع محلی معرفی شده است. شواهد نشان داده است که اکوتوریسم می تواند بین توسعه و اهداف محافظتی تعادل برقرار کند. به هر حال واضح است که اکوتوریسم یک توصیه و درمان جهانی نیست، اما پتانسیل های آن برای ارتقا توسعه پایدار شایان توجه است. امروزه عملاً جهت رسیدن به توسعه پایدار در صنعت گردشگری نیاز وافری به برنامه ریزی های بنیادین برای توسعه و مدیریت صنعت گردشگری احساس می شود، یکی از برنامه ریزی های مهم در سیاست گذاری برای توسعه پایدار نگرش به محیط زیست و تلاش برای آن می باشد، حال با توجه مطالب ذکر شده در مقاله می توان با قاطعیت عنوان نمود ، اکوتوریسم رابطه مستقیمی با اصول حاکم بر گردشگری بر مبنای توسعه پایدار خصوصاً در مبحث محیط زیست دارد، به گونه ای که اکوتوریسم را می توان بخشی از توریسم دانست که می توان اصول پایداری را در تمامی بخش های آن بر مبنای مسئولیت پذیری ایجاد نمود که در نهایت توریسم مسئولیت پذیر با هدف احیا و نگهداری منابع طبیعی به گونه ای که موجب تخریب آن برای نسلهای آینده نباشد منجر به توریسم پایدار خواهد گردید. با این توصیف در این مقاله برآن برآمدیم تا با ارایه یک چارچوب نظری منسجم در تبیین مفهوم توسعه پایدار و گردشگری و رابطه این دو مولفه با یکدیگر به ارائه راهکارهایی برای پررنگ تر نمودن نقش توسعه پایدار با تأکید بر اکوتوریسم بپردازیم

گردشگری، اکوتوریسم، طبیعت گردی، توسعه، توسعه پایدار