علی محمد مطیع شیرازی - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه شیراز،
پیمان کشاورز - دکترا مهندسی شیمی، دانشگاه شیراز
شادی حسن آجیلی - دکترا مهندسی شیمی، دانشگاه شیراز،

فرآیندهای آمینی یکی از رایجترین فرآیندهای شیرین سازی است که با استفاده از جذب شیمیایی توسط آلکانول آمینها گازهای کربن دی اکسید و هیدروژن سولفید را از گاز جدا میسازد. دی اتانول آمین و متیل دی اتانول آمین پرکاربردترین آمینها میباشند. متیل دی اتانول آمین در مقایسه با دی اتانول آمین به دلیل جذب مناسبتر، گرمای واکنش پایین تر و همچنین کاهش میزان آمین در گردش از مقبولیت بیشتری نسبت به مابقی آمین ها برخوردار است. مهمترین تفاوت متیل دی اتانول آمین با سایر آمینها در این است که این آمین در مقابل هیدروژن سولفید انتخاب پذیر است. در سالهای اخیر پژوهشهای مختلفی در جهت ارتقا و بهبود جذب کربن دی اکسید توسط حلال متیل دی اتانول آمین صورت پذیرفته است تا بتوان هم از محاسن متیل دی اتانول آمین استفاده کرد و هم بتوان کربن دی اکسید را به خوبی جذب کرد. از جمله این پژوهشها میتوان به ترکیب متیل دی اتانول آمین با یک ماده فعالساز همچون پیپرازین اشاره نمود. در این راستا امکان تغییر نوع حلال مورد استفاده در پالایشگاه شیرین سازی آماک- به عنوان مورد پژوهشی با استفاده از نرم افزارهای شبیه سازیAspen Hysys 8.4مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. در این پژوهش جایگزینی مخلوط متیل دی اتانول آمین/ پیپرازین به جای حلال کنونی دی اتانول آمین مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. نتایج این پروژه نه تنها باعث کاهش هزینه های جاری واحدهای مذکور خواهد شد؛ بلکه در اجرای پروژه های آتی شرکت ملی نفت ایران نیز میتواند بسیار مثمر ثمر باشد

متیل دی اتانول آمین، دی اتانول آمین، پالایشگاه شیرین سازی آماک، پیپرازین وAspen Hysys 8.4