نسترن حجتی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران
آزاده شاهچراغی - استادیار، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران

شهر زیستگاه متراکم انسانی است که به دلیل حضور انسان، نیازمند امنیت و ایمنی در همه ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی است. فضای ایمن شهری بیش از آنکه از قاعده استحکام سازه ها تبعیت نماید می باید از قاعده پیشگیری و لگام اندیشه هجوم پیروی نماید. فضای امن به فضایی اتلاق می شود که در مقابل اثرات ناشی از انفجار کمتر در معرض خطر قرار گرفته و از مقاومت بیشتری برخوردار باشد. این فضابخشی از فضای یک ساختمان با عملکردهای مختلف در زمان صلح است که با تمهیداتی، ایمنی و حفاظت جانی افراد را در مقابل تهدیدات تأمین می کند. فضاهای شهری، مکانهایی هستند که به عموم شهروندان تعلق داشته، منحصر به جنبه کالبدی وفیزیکی نبوده و در حقیقت با حضور انسان وفعالیت اوست که معنا مییابند. فضاهای شهری قدمتی دیرینه درتاریخ شهرسازی داشته و در ادوار مختلف به اشکال گوناگوندرشهرها حضور یافته و سبب شکلگیری بافت شهری در پیرامون و یا برحول محور خود گردیدهاند. در این تحقیق سعی شده با رویکرد دفاعی و امنیتی به مسئله معماری در حوزه اجتماعی پرداخته شود

فضای ایمن، فعالیت شهری، محیط پویا، بافت شهری، امنیت، پدافند غیرعامل