کاظم رنگزن - هیئت علمی گروه زمین شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز
مهدی مختاری - دانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS دانشگاه شهید چمران اهواز
مهران شایگان - دانشجویدکترای GIS دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی

در بسیاری از مطالعات آب زیرزمینی به دلیل عدم پوشش مناسب و کامل پیزومترها برآورد سطح آب زیرزمینی منطقه ای و یا تخمین مناطق بین پیزومترها با روشهای درونیابی امری اجتناب ناپذیر است. در این راستا روشهای مختلف درونیابی و تخمین های زمین آماری وجود دارد که هر یک از این مدلها بر اثر عواملی چون تعداد ، پراکنش و توزیع نقاط نمونه برداری، و توانایی مدل درونیابی دقتتهای متفاوتی دارند. در این تحقیق تلاش شده تا دقت دو روش IDW و Kriging برای درونیابی داده های سطح ایستابی پیزومترهای دشت میان آب شوشتر مورد ارزیابی قرار گیرد. همچنین برای ارزیابی اثر تعداد و نحوه توزیع نمونه ها بر دقت مدل از داده های دو ماه مختلف که تعداد پیزومترهای قرائت شده در آن متفاوت است استفاده شد. نتایج حاصل نشان می دهد که اگر چه دقت هر دو روش در سطح اطمینان مورد نظر قابل پذیرش می باشد، اما روش IDW به نسبت دارای دقت بالاتری است. همچنین در آذرماه علیرغم اینکه تعداد پیزومترهای اندازه گیری شده افزایش یافته ولی به دلیل نحوه توزیع داده ها دقت هر دو روش کمتر از تیر ماه برآورد گردیده است.

ارزیابی دقت ، درونیابی ، روشIDW ، روش Kriging ، مدل DTM ، واریوگرام