عباسعلی احمدی - استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه شهرکرد

ساختمان و معماری بقاع متبرکه، امامزادگان و به طور کلی مقابر دوره اسلامی ایران از لحاظ ساختار شکلی به دو دسته کلی مقابر برجی شکل و مقابر چهارگوش گنبد دار تقسیم گردیده است. امامزاده شاهزاده عبدالمومن به عنوان نمونه ای از مقابر چهارگوش گنبددار، در حبیب آباد، واقع در 18 کیلومتری شمال شرقی اصفهان قرار گرفته است. با توجه به ساختار شکلی ویژه و هنرهای صناعی بکار رفته در تزیین بنا، بقعه مورد نظر شایسته توجه و تحقیق بوده و بر همین اساس در این مقاله برای اولین بار معرفی گردیده است. جهت نیل بدین مقصود پژوهش حاضر به شیوه توصیفی – تحلیلی بر پایه بررسی و برداشت های میدانی نگارنده از بنا صورت گرفته است. آن چنانچه در نتیجه این تحقیق مشخص گردید ساختمان امامزاده احتمالا در اوایل دوره صفوی ایجاد شده و در دوره شاه عباس دوم صفوی و ناصرالدین شاه قاجار تعمیرات و ساختمان سازی هایی در آن صورت گرفته است. تزیینات بنا شامل کاشی کاری، نقاشی دیواری، مقرنس کاری و کاربندی بوده که در این بین نقاشی دیواری شامل اشکال هندسی و نقوش پرده سازی اهمیت و نمود بیشتری داشته است. مضامین نقوش و کتیبه ها در ارتباط مستقیم با اندیشه تشیع و مفهوم نمادین تعالی روح متوفی بوده است.

صفوی، قاجار، نقاشی دیواری، تشیع، چلیپا