غلامعلی خمر - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیای دانشگاه زابل
بنفشه هراتی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زابل
اعظم شیبانی شاد - دانشجوی کارشناسی ارشدجغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه زابل
طاهره محمدزایی راد - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه زابل

بافت فرسوده بخش مهمی از بافت های مهم شهری است که به یادگار از دو یا چند قرن گذشته به جا مانده است که علاوه بر داشتن ارزش تاریخی و فرهنگی امروزه در اکثر شهرها بافتهای قدیمی و پراهمیت به فرسودگی روی آورده اند هدف از نگارش این مقاله احیای بافت فرسوده شهری بر اساس الگوی اسلامی و ایرانی مطالعه موردی شهر زابل می باشد شهرهای که مسلمانان در ایران ساخته اند ویزگی های ارزشمندی را داشته اند که بازتابی از دین اسلام در معماری و ساختار فضایی شهر اسلامی بوده است بنابراین ضرورت حفظ و بازآفرینی و بهسازی ارزش ها در این گونه بافت ها از نظر اسلامی و ایرانی مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری بوده است روش این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای اسنادی و بررسی های میدانی در سطح شهر زابل است اساس کار به این صورت است که با استفاده از مدل tows به تحلیل نقاط قوت ضعف فرصت ها و تهدیدهای بافت فرسوده شهر زابل پرداخته شده است نتایج تحقیق نشان می دهد که راهبردهای راهگشای برای اصلاح و بهبود بافت فرسوده در شهر زابل وجود دارد که با نظارت قانونمند می توان به احیا و درمان بافت فرسوده پرداخت

بافت فرسوده،شهر اسلامی،swot،شهر زابل