محمدرضا سلیمی - دانشجوی دکترای مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
روح انگیز شرفی - دانشجوی آموزش و پرورش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

در این مقاله پدیدارشناسی به عنوان یک استراتژی تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است.هدف پژوهش پدیدارشناسی،توصیف صریح و شناسائی پدیده هاست، آنگونه که در موقعیتی خاص از سوی افراد ادراک می شوند. در فرایند مطالعهپدیدارشناسی، پس از از انتخاب موضوع یا پدیده مورد مطالعه ، محقق به گردآوری داده ها از اشخاصی که تجربه آنموضوع را دارند ، می پردازدو به بسط و ترکیبی توصیفی از جوهره و ماهیت تجربه می پردازد. مفروضات تحت پژوهشپدیدار شناسی عبارت است از این که فرایند پیچیده ای از پدیده ها ، ویژگی های شخصی و رفتارهای افراد مرتبط باپدیده مورد نظر و هر نوع مفاهیم دیگری در خصوص آن را می توان از راه تحلیل تجارب زندگی بهتر فهم نمود؛ و بهنوعی بینش از طریق داده های گردآوری شده از مشارکت کنندگان در تحقیق دست یافت.پدیدارشناسی انواعی دارد ازجمله: پدیدارشناسی متعالی، پدیدارشناسی وجودی، پدیدارشناسی هرمنوتیکی، پدیدارشناسی زبان شناسانه و پدیدارشناسی اخلاقی. تحقیق در پدیدار شناسی نیز به دو نوع قابل تقسیم است:پدیدار شناسی توصیفی و پدیدارشناسیتفسیری. تحقیق پدیدار شناسی دارای ساختاری است که شامل موارد زیر می باشد: 1- مقدمه (بیان - مسئله و سؤالات)2- فرایند و رویه تحقیق (مفروضات فلسفی و پدیدارشناختی، گردآوری داده ها، تحلیل، نتایج) 3- احصا گزاره هایمعنی دار و مهم 4- معانی - گزاره ها 5- تم های مستخرج از گزاره ها 6- توصیف کامل پدیده. ابعاد مختلف استراتژیتحقیق پدیدار شناسی ،هدف ها و مفروضات آن و مشخصات پدیدارها نیز در این نوشتار مورد بررسی قرار گرفته اند.

روش تحقیق کیفی،پدیدار شناسی، پدیدار شناسی توصیفی، پدیدار شناسی تفسیری