ژیلا ساجدی سلطان اباد - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی دام، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند
محمدباقر منتظر تربتی - استادیار بخش ژنتیک و اصلاح نژاد دام، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند
آرش امیدی - دانشیار گروه مدیریت و بهداشت دام، دانشکدهی دامپزشکی، دانشگاه شیراز
احمد ابراهیم زاده اله ابادی - کارشناس ارشد ژنتیک و اصلاح دام، پژوهشکده دامهای خاص دانشگاه زابل

با توجه به نقش مهم ژن هورمون محرک تیروئید (TSHB)در اعمال فیزیولوژیکی بدن و تأثیر آن بر سیستمهای هورمونی و عصبی در انسان و دام، شناخت جنبه های ژنتیکی آن در پیشبرد برنامه های اصلاح نژادی و تشخیص بیماریها و بهبود باروری حائز اهمیت است. به دنبال کشف هورمون تیروتروپین (TSH) در سال 1926 و تعیین ساختار اولیه این هورمون، زیر واحدهای آن در سال 1960 تا 1980 مشخص گردید؛ که این کشف نقطه عطفی در جریان بیان ژن هورمون محرک تیروئید و تنظیم و عملکرد این هورمون ایجاد کرد (Uhlenhuth,1927) تیروتروپین عضوی از خانواده هورمونهای بزرگ گلیکوپروتئینی است که هر کدام از این هورمونها دارای ساختار گره سیستین و یک هترودایمر مرکب از زیر واحدهای آلفای مشترک و بتای خاص است (Shome et al, 1971) ژن هورمون محرک تیروئید شامل دو زیر واحد به نام زیر واحد آلفای مشترک با عنوان (CGA) و زیر واحد بتای منحصر به فرد با نام (TSHB) می باشد. محصول یا فرآورده ژن سازنده زیر واحد بتای تیروتروپین (TSHB) پپتیدی است که دستورالعمل ساخت زیر واحد بتای هورمون محرک تیروئید را فراهم می کند کند (Sairam et al 1977)