شقایق نیک نشان - استادیار، گروه علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه پیام نور
محبوبه اسلمی - مربی، گروه علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه پیام نور

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش دانشگاه و خانواده در افزایش گرایش دختران نسبت به تحصیلات دانشگاهی می باشد. از سوی دیگر لازم به ذکر است این افزایش و گرایش چالش های جدیدی را برای مسئولان و برنامه ریزان به همراه داشته است که در پژوهش حاضر با بررسی مکانیسم ها و راهکارهای افزایش تعامل میان دو نهاد خانواده و دانشگاه، در صدد است تا در راه حل این چالش ها قدم بردارد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی - پیمایشی بود و از منظر دیگر کمی - کیفی می باشد، چرا که در آن هم از روش پرسش نامه محقق ساخت و هم از محاسبه نیمه ساختارمند استفاده شده است. حجم نمونه براساس فرمول 206 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان، صنعتی و علوم پزشکی اصفهان می باشد که پرسش نامه در اختیار آنان قرار گرفته است. بعلاوه با تعداد 12 نفر از متخصصان در زمینه مسائل جوانان و نوجوانان نیز مصاحبه ای نیمه ساختار یافته به عمل آمد . نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که ارتقای سطح فرهنگی خانواده ها، تغییر و نگرش همسران و والدین نسبت تحصیلات دانشگاه و تمایل زنان به کسب استقلال مالی از مهم ترین عوامل خانوادگی گرایش دختران نسبت به آموزش عالی بوده است بعلاوه عملکرد دانشگاه در ارائه آموزش کارآفرینی، پیامدهای اقتصادی و فرهنگی مثبت ناشی از تحصیلات دانشگاهی، اشتغال زا بودن تحصیلات دانشگاهی و اعتبار دانشگاه ها برای مؤسسات کاریابی از جمله مواردی می باشند که دانشگاه در ایجاد آن ها در جهت افزایش گرایش زنان به تحصیلات دانشگاهی مؤثر بوده است. در رابطه با نحوه افزایش همکاری میان خانواده و دانشگاه نیز بر اساس مصاحبه های انجام شده پیشنهادات زیر قابل طرح است: 1-امسال وضعیت تحصیلی دانشجویان خانواده ها 2-احیای مراکز مشاوره فغان در درون دانشکده ها جهت مشاوره تحصیلی و خانوادگی (خصوصاً مشاوره ازدواج دانشجویان) 3- تکامل بیشتر خانواده ها و دفاتر مشاوره دانشکده ها 4- احیای بحث استاد راهنمای دانشجویان کارشناسی 5-برگزاری جلسات. مختلف فصلی و سالیانه.

خانواده، دانشگاه و مکانیزم های تعامل