مسعود صدیقی - کارشناس ارشد فلسفه تعلیم وتربیت،اداره آموزش وپرورش ناحیه 2، اصفهان
محمد اسماعیل نژاد - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، اداره آموزش و پرورش ناحیه 2، اصفهان
فرنگیس الیاسی - دانشجوی دکتری تخصصی آینده پژوهی،اداره کل آموزش وپرورش استان تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبکهای دلبستگی مادران با سازگاری اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنیآموزش پذیر مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان بود. روش تحقیق از نوع توصیفی _همبستگی وجامعه آماری آن شاملکلیه دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر مقطع متوسطه حرفه ای شهر اصفهان در سال تحصیلی 1393-1392بودند.جامعه آماری 274 دانش آموزکه تعداد 120 نفر از این جامعه به عنوان نمونه به روش خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه آرزوهای سبک دلبستگی بزرگسالان و مقیاس سازگاریاجتماعی کالیفرنیا استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن در مادران و سازگاریاجتماعی در دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر در سطح P<0.05 رابطه معنادار وجود دارد. بعلاوه بین سبکدلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرای مادران و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر نیز،در سطح P<0.05 رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد.همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد کهسازگاری اجتماعی در دانش آموزان رابطه معناداری با سبک های دلبستگی ایمن و دوسوگرا دارد . این دو سبکدلبستگی در مجموع 19 درصد از میزان نمره سازگاری اجتماعی در دانش آموزان را پیش بینی می کنند، به این نحو کهدلبستگی ایمن و دلبستگی دوسوگرای مادران به ترتیب بیشترین قدرت پیش بینی سازگاری اجتماعی کودکان عقب مانده ذهنی را دارا هستند اما سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی مادر در سطح P>0.05 توان پیش بینی سازگاری اجتماعی کودکان عقب مانده ذهنی را نداشت.

سبک دلبستگی مادران، سازگاری اجتماعی، عقب مانده ذهنی، دانش آموزان آموزش پذیر مقطع متوسطه