ناصر زارع - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی بوشهر
علی شعرانی - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی بوشهر

تشویق یکی از ابزار مهم تربیت است که مربی می تواند از آن بهره گیرد و کودک را به کارهای نیک علاقه مند سازد. کودک درسایه تشویق، از بسیاری از خواسته های خود چشم می پوشد و به راهی که مورد نظر مربی است، قدم می گذارد. تشویق بهمعنای به شوق آوردن، کار کسی را ستودن و او را دلگرم ساختن است. نیاز به تشویق از تمایلات فطری هر انسان است که تاپایان عمر در او باقی می ماند. این خطاست که تصور کنیم شخص از آن جهت که بزرگ شده است و خوب و بد را می فهمد،احتیاج به تشویق ندارد، زیرا بسیاری از تلاش ها و رقابت های بزرگسالان به منظور به دست آوردن تشویق و تحسین دیگراناست. از آنجائیکه خانواده ها ومدارس ابتدایی ترین ومهمترین کانون پرورش وتربیت کودکان ونوجوانان هستند وگردانندگانآنها والدین و آموزگاران هستند واصلی ترین نقش را دراین زمینه به عهده دارند باید با اصول وقوانین تربیت آشنایی کاملداشته باشند وآن را به عنوان احسن بکار گیرند.

تشویق ، یادگیری ، دانش آموز