CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

اثر بخشی درمان های شناختی رفتاری بر کاهش علائم و بهبود سازگاری اجتماعی در اختلال سلوک

عنوان مقاله: اثر بخشی درمان های شناختی رفتاری بر کاهش علائم و بهبود سازگاری اجتماعی در اختلال سلوک
شناسه ملی مقاله: NCRTCP02_143
منتشر شده در دومین همایش ملی پژوهش و درمان در روانشناسی بالینی در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:

معصومه عزیزی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جام ،گروه روانشناسی تربت جام. ایران
سعید تیموری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جام ،گروه روانشناسی تربت جام. ایران
علیرضا رجایی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جام ،گروه روانشناسی تربت جام. ایران
فرشته مباشری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جام ،گروه روانشناسی تربت جام. ایران

خلاصه مقاله:
اختلال سلوک با الگوی پایداری از رفتار ها که در آن حقوق اساسی دیگران و هنجار های اجتماعی متناسب با سن از سوی کودک و نوجوان نادیده گرفته می شود ،مشخص می گردد.مداخلات متعددی برای بهبود این اختلال و به تبع آن بهبودسازگاری اجتماعی این افراد مورد استفاده قرار می گیرد . پژوهش حاضر بر آن است تا اثربخشی درمان های شناختی رفتاری را بر کاهش علائم و بهبود سازگاری اجتماعی در افراد مبتلا به اختلال سلوک بررسی کند .در این تحقیق از طرح آزمایشی تک آزمودنی با اندازه گیری مکرر و روش A-B-A-B استفاده شد . بدین منظور 6 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه که بر اساس پرسشنامه CSI-4 فرم معلمین مبتلا به اختلال سلوک تشخیص داده شدند به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از تکمیل پرسشنامه سازگاری ویژه دانش آموزان دبیرستانی و اختلال سلوک و بررسی موقعیت خط پایه به مدت 8 جلسه تحت درمان انفرادی به روش شناختی رفتاری قرار گرفتند. و از تکنیک هایی نظیر : تن آرامی ، ابراز – وجود ، حل مسئله وباز سازس شناختی و ... استفاده شد. در پایان درمان و یک ماه بعد از درمان آزمودنی ها مجددا به پرسشنامه ها پاسخ داده و نمرات آن به عنوان B و A برگشتی استفاده شد .سپس آزمودنی ها مجددا 8 جلسه درمان فردی مانند بار اول دریافت و مجددا در پایان درمان پرسشنامه ها را تکمیل نمودند .در پایان پس از استخراج داده ها ،جهت تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل دیداری نمودار داده ها بر اساس شاخص های آمار توصیفی و نرم افزار SPSS و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد .یافته های این پژوهش فرضیه اول را که درمان شناختی رفتاری موجب کاهش نشانگان –رفتاری در افراد مبتلا به اختلال سلوک بود ،تایید و فرضیه دوم را که درمان رفتاری شناختی موجب بهبود سازگاری اجتماعی در افراد مبتلا به اختلال سلوک بودرا رد نمود .نتیجه این که مداخله شناختی رفتاری موجب کاهش معنا دار علائم در دختران مبتلا به اختلال سلوک شده است اما نتوانسته به صورت معنا دار سازگاری اجتماعی را در آن ها بهبود بخشد.

کلمات کلیدی:
درمان شناختی رفتاری ،اختلال سلوک ،سازگاری اجتماعی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/434402/