ناصر احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی،گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند
هادی پورشافعی - دانشیار، مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند
علی عسگری - استادیار توسعه منابع انسانی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند
علی امینی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی،دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند

در عصر اطلاعات، دانش مهمترین عامل کسب موفقیت بلند مدت برای یک فرد و یک سازمان است.سازمان های امروز باید سریع تر، زرنگ تر و چابک تر باشند پیچیدگی جهان قرن بیست و یک، فضایانقلاب را تسریع نموده است و آنهایی که نمی توانند یاد بگیرند، سازگار شوند و تغییرات را بپذیرند به سادگی نابود خواهند شد .یادگیری ما را نجات خواهد داد و این امر به واسطه مدیریت بر دانش سازمانیصورت خواهد پذیرفت . مدیریت دانش، پویایی سازمانی را افزایش می دهد و موجب می شود تا با توجه به قابلیت دسترسی و تأثیرپذیری دانش مرتبط، در زمان مناسب تصمیمی انعطاف پذیرتر و دقیق تر بگیریم.مدیریت دانش بهعنوان یک رویکرد جدید و نوین به معنای تلاش آگاهانه و نظامند برای نشر، پرورش و کاربرد دانش بهنحویکه به ارزش آن نهاد بیفزاید و نتایج مثبتی را در دستیابی به آرمانهای آن سازمان بهوجود آورد، است. دانش موجود در سازمان بستر مناسب را برای بروز نوآوری و به دنبال آن مزیتهای رقابتی فراهم میآورد و بهطور متقابل نوآوریهای سازمانی باعث غنا، افزایش روزآمد شدن پایگاه دانشسازمانی میشود. این مهم بهوسیله شناخت عوامل مؤثر بر توسعه مدیریت دانش در سازمان مهیا میشود. هدف از این پژوهش شناسایی عوامل مؤثر بر توسعه و موفقیت مدیریت دانش میباشد. این عوامل عبارت اند از: فن آوری اطلاعات، فرهنگسازمانی، رهبری و حمایت مدیران ارشد، مدیریت منابع انسانی و آموزش کارکنان که در این مقاله موردبررسی قرارگرفته است

مدیریت دانش، سازمان، فرهنگسازمانی، فن آوری اطلاعات