نرجس فاطمی - کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه بین المللی امام رضا( ع)

و ویژگیهای مشترک شهرسازی در شهرهای مهم عصر صفوی مورد بازشناسی قرار گیرد . دوران صفویه بهویژه عهد شاهعباس اول ازلحاظ شهرسازی و توسعه شهری در ایران، دورانی طلایی بهحساب میآید.در شهرسازی آن دوران که اوج شکوفاییاش در اصفهان به ظهور میرسد، سه رابطه انسان باخدا، انسان با انسان و انسان با طبیعت موردتوجه خاص قرار میگیرد. با کنکاشی در تاریخ شهرسازی ایران و مکاتب آن درادوار گوناگون مشخص میگردد که معمولاً مهمترین ویژگیهای شهری و شهرسازی هر حکومتی در پایتخت آن حکومت بهطور بهتر و شفافتر تجلی مییابد. در دوره صفویه سه شهر تبریز، قزوین و اصفهان به ترتیببه پایتختی برگزیده میشوند و شهر » اشرف « یا بهشهر کنونی نیز عنوان پایتخت تابستانی آن دولت را پیدا میکند. در این میان برای بازشناسی اصول حاکم بر شهرسازی این دوره جستجو در میان متون و کتب تاریخی که به بررسی ویژگیهای شهرهای این دوره پرداختهاند و توصیفاتی دقیق ارائه نمودهاند راهگشا خواهد بود. طی مقاله حاضر کوشش شده از طریق نگاه تحلیلی به اسناد مکتوب و مصور، تصویری روشن از اصول ارائه گردد.

شهر، شهرسازی، پایتخت، صفویه، مکتب اصفهان