زینب حلاج - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
حسن صدیقی - دانشیار ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
همایون فرهادیان - استادیار ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

دریاچه هامون نقش مهمی در کاهش خشکی هوا و ایجاد محیط مطلوب برای زندگی ساکنین منطقه سیستان دارد. وزش بادهای 120 روزه از روی سطح خشک دریاچه با ایجاد غلظت گرد و غبار در آسمان و هجوم ماسههای روان در سطح زمین، هرگونه فعالیتی را از انسان سلب میکنند و اختلالاتی را در زندگی ساکنین منطقه به وجود میآورد. هدف از این پژوهش بررسی اثرات زیست محیطی توفانهای گرد و غبار بر روی دریاچه هامون به ویژه در زمان بادهای 120 روزه و روش تحقیق در این پژوهش با استفاده از مطالعه منابع کتابخانهای است. برای کاهش مخاطرات توفانهای گرد و غبار در سیستان میتوان اقداماتی چون ایجاد کمربند فضای سبز اطراف منطقه، حفظ و گسترش فضای سبز درون منطقه و کنترل فعالیتهای عمرانی و اصلاح روشهای نادرست کشاورزی و افزایش آگاهیهای عمومی و مدیریت صحیح منابع آب و خاک و استفاده از فناوریهای نو در مهار گرد و غبار (پلیمرهای تثبیت کننده شنهای روان با فناوری نانو و نقشبند ) و قبل از ورود باد به منطقه با استفاده از بادشکن از شدت باد کاست و میزان گرد و غبار را نیز کاهش داد و با استفاده از گیاهان و در ختان بومی و کشت درخت در بخش شمالی سیستان و احیای فضای سبز و نیزارهای دریاچه ی هامون و همچنین مالچ پاشی برای مقاومت سطح در معرض فرسایش انجام داد.

اثرات زیستمحیطی، هامون، بادهای 120 روزه، گرد و غبار