محمود شفیعی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان- مشاور سیستمهای کیفی صن
محمد سعیدی مهرآباد - دانشیار دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه علم و صنعت ایران

انتخاب پروژههای اقتصادی بخش تحقیق و توسعه به علت زمان طولانی اجرای این پروژهها و همچنین تغییرات سریع بازار و تکنولوژی که منجر به عدم دسترسی و یا مخدوش شدن دادههای جمعآوری شده میگردد مشکل است. هدف از این مقاله، توسعة یک مدل فازی برای انتخاب پروژههای اقتصادی بخشR& D است. تئوری مجموعههای فازی برای مدلکردن اطلاعاتی که در پروژه نامعین و غیر قطعی میباشند بکار گرفته میشود، چرا که اغلب روشهای سنتی ارزیابی پروژه، ریسک انجام پروژهها را بسیار ناچیز در نظر میگیرند و از همین رو از مدل فازی در ارزیابی ارزش پروژههای تحقیق و توسعه استفاده شده است. مسئلة انتخابپروژههای اقتصادیR& D بصورت یک مدل برنامهریزی عدد صحیح صفر- یک فازی فرمول بندی شده که دارای دو پارامتر نامعین است. همچنین بر مبنای تئوری امکان کیفی مدل فازی ارائه شده را به یک مدل ریاضی قطعی که میتوان آنرا با تکنیکهای بهینهسازی حل کرد تبدیل خواهیم نمود. در انتها نیز یک مطالعه موردی در صنعت داروسازی آورده شده است. رویکرد مورد استفاده میتواند به تصمیمگیران در انتخاب پروژههای مناسب و اقتصادی بخشهای تحقیقاتی که دارای کمبود اطلاعات میباشند کمک شایانی نماید.

مدیریت فناوری، انتخاب پروژه اقتصادی، مدیریت پروژه، مجموعههای فازی، بهینهسازی