داود طاهری خرم آبادی - کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی از دانشگاه علم و صنعت ایران، کارشناسی مهن
اویس رضوانیان - کارشنا

مدیران پروژ هها به دلایل مختلف از جمله استفاده از دانش و تخصص سایر شرکت ها، جلوگیری از بزرگ شدن سازمان، فقدان دانش و تجربة انجام کار در سازمان و مواردی از این دست از برون سپاری بسته های کاری استفاده می کنند. انجام کار در درون سازمان و یا واگذاری آن به خارج از سازمان و انتخاب نوع قرارداد با پیمانکاران همواره یکی از سوالاتی است که مدیران پروژه ها باید به آن پاسخ دهند. لازمة تصمیم گیری در خصوص روش برون سپاری، شناخت انواع قراردادها و شرایط آ نها م یباشد. بدیهی است که این تصمیم گیری باید بر اساس شرایط منحصر به فرد هر پروژه و با بررسی میزان اهمیت عوامل مختلف برای کارفرما صورت گیرد. مدت زمان اجرای پروژه، هزینة تمام شده برای کارفرما، اطمینان از کیفیت و یکپارچگی کار، ریسک های کارفرما، دعاوی پیمانکار و امثال آن از جمله عوامل موثر دراین تصمیم گیری م یباشند. با توجه به فقدان یک مدل کاربردی برای تصمی مگیری دربارة انتخاب نوع قرارداد با پیمانکاران، در این مقاله مدلی ارائه شده است که به مدیران پروژه ها، کارشناسان و مدیران امور قراردادها یاری می دهد تا با اشراف بیشتر و استفاده از روش های کمی، در خصوص نحوة برون سپاری بسته های کاری و انتخاب نوع قرارداد تصمی مگیری کنند.

قراردادهای پیمانکاری، سه عاملی، طرح و ساخت، کلید در دست، فیدیک، مدیریت پروژه