مجتبی عزیزی - دانشجوی دکترای مدیریت پروژه و ساخت، دانشگاه تربیت مدرس
امید ویسی تپه گلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشکده فنی مهندسی دانشگاه تربی
محمدحسین صبحیه - رئیس انجمن مدیر پروژه ایران، استادیار و مدیر گروه مدیریت پروژه و ساخت د
نسیم نهاوندی - استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی مهندسی دانشگاه تربیت مدرس

مدل های مختلفی برای اندازه گیری سطح بلوغ سازمانی مدیریت پروژه 1 وجود دارند که هر یک از آنها علیرغم تفاوت های ساختاری با یکدیگر، سعی می کنند ضمن مقایسه ی وضعیت فعلی سازمان با مجموعه ای جامع از راهکارهای برتر 2 ( وضعیت ایده آل)، نقاط ضعف و کمبودهای سازمان را از نظر مدیریت پروژه شناسایی و زمینه هایی را برای بهبود ارائه نمایند. پس از ارزیابی بلوغ می بایست با توجه به محدودیت های سازمان، زمینه های بهبود، اولویت بندی و تعدادی از راهکارهای ب رتر جهت استقرار در سازمان انتخاب گردند. در بررسی هایی که بر روی اکثر مدل های بلوغ سازمانی مدیریت پروژه و به خصوص مدل 3 OPM انجام گرفت مشخص شد این مدل ها عمدتاً پیشنهاد می کنند که متناسب با شرایط سازمان و بر اساس قضاوت های خبرگان، تعدادی از راهکارهای برتر انتخاب و برای استقرار آنها در سازمان، اقدام گردد ولی هیچکدام، ابزار و روش مشخصی را برای انتخاب و اولویت بندی زمینه های بهبود ارائه نمی کنند. از آنجا که هر سازمان می بایست بر اساس معیارهای خاص خود به که AHP تصمیم گیری درباره ی انتخاب راهکارهای برتر مورد نیاز خود بپردازد، در این مقاله سعی شده با استفاده از روش یکی از پرکاربردترین روش های اولویت بندی و تصمیم گیری چند معیاره در مدیریت می باشد مدلی برای اولویت بندی و انتخاب زمینه های بهبود در مدلOPM طراحی و ارائه گردد.

بلوغ سازمانی مدیریت پروژه، اولوی تبندی، راهکار برتر، روش OPM3 ، AHP